şimdi saat 14.15..2 saat öncesi hiç olmamış olsun..

elleriyle gözlerini kapıyan bi sürü kırmızı-beyaz süslenmiş insan slow motion geçip gitmesin dev ekranın karelerinden..inanmak ne güçlü bişey..belki hayalkırıklığı o yüzden bu kadar acı..emek verilen şeyin kayboluşu da bi o kadar iç parçalayıcı..

şimdi biz biletimizi alıp uzakdoğunun nemli sıcağını terk ederken koskoca bi rüyayı arkamızda bırakıcaz.. halbuki ne büyülü bişeydi o 55. dakika..

son söz: kosta rika 1- türkiye 1..

believed in dreams..once..