Sevgili Fıstık Bey,2 Ocak 2007 tarihinde hafif sakinlerine (her zaman değiller) seni “Sarı Yeşil” başlığıyla anlattım. her gün senin için muhabbet kuran var mı diye sayfanı açtım durdum. yok aşkım… bu sitede daha çok senden çok hoşlanan kedi kardeşler ilgi görüyor… dur birtanem birazdan işten ayrılıp evimize sana geleceğim… bekle beni…
yorumlar
kedinizin “markası” nedir:) siyam’sa yırttınız!…
sevgili koza,sanırım seni yanılttım. bu yazımla daha önceden yazdığım sarı yeşil yazıma atıfta bulundum… sizleri o yazıya yönlendirmek içindi. hafif te gezerken kediciklerle ilgili sohbetlerinize rastladım… hani kinaye de bulundum biraz bizimle ilgilenen yok hesaaaabı 🙂 kedim olsun isterdim. acccayip güzeller ve zarifler… fekaaaaaattt bakımı zor sadece sevmek yetmiyor. ev temizliği vs. cesaret edemiyorum. ama benim çok cici bir muhabbetim var… insandan çok daha fazla duyarlı ve zararsız…
Sn.Lorienn , daha önceki yazınızı okumayışım benim “eşekliğim” bağışlayın lütfen…Ama kedi düşünürseniz ve de külfetine katlanmayı göze alabilirseniz,size çok ağırbaşlı ve onurlu bir cins olan”siyam’ı” öneririm…
aaaaa… rica ederim o nasıl söz?.. teşekkürler….
sayın koza 68 onurlu kedi nası bişidir? bi kedinin onursuz oldugunu nasıl anlarız?
sn.iceberk,çok”kazık” sormuşsunuz ama izah edeyim;Spartaküs(kedimin adı) asla kendine ait olmayan bir nesneye patilerini sürmez…Kendini sevdirmek için yılışmaz,dürüsttür yalakalık yapmaz,maması bittiğin de boş tabağına bakar ve arkasını döner gider!…(Belki sahibinden de karakter özellikleri almış olabilir:) ama “spartaküs”her şeye rağmen onurlu bir duruşa sahiptir…
gerçekten de kedilerin ruhu çok farklı. çocukken kedilerim oldu. evimizin içinde değillerdi. bahçemizde bir köşeyi mesken edinmiş bir aileydi onlar. anneleri simsiyah güzel bir kediydi. yavrular siyah beyaz uzun tüylü şeker mi şekerdiler… mutfak kapımız açık olsa bile hırsızlık yapmaya yeltenmezlerdi. çünkü bir seferinde anne kedi öyle bir hata yapmaya kalkışmıştı ve benim annem ona iyi bir fırça kaymıştı. o kadar gururluydu ki ne kendisi ne de yavruları (sanırım annelerini taklit ediyorlardı)asla böyle bir şeye yeltenmiyorlardı. kedi sahibi olmak zor zanaat zor! onları anlamak lazım 🙂
ha bu arada benim muhabbet kuşum kaynadı… “Sarı Yeşil”başlıklı lorienn yazısı.
yazınıza link verseydiniz…Her neyse okudum yorumumu yazdım bknz “sarı yeşil”
tatlıseslahmacununrenkleri olduğu için içinde lahmacundan bahsedilebilir düşüncesiyle yazıdan uzak duruyorum.
fıstık bey’e mektubunuz işe yaradı; döndüm sarı yeşil’İ okudum. okudum okumasına da yorum bulamadım yapacak. güzel yazmışsınız. şaşırtma öğeleri var. ‘aa bir kuştan bahsediyooor!’ dedirtiyorsunuz yazının ortasında. başarılı. ama pek çok yazı okuyorum hafifte, beğeniyorum da, ancak tutmuyorum yada yorumlamıyorum. ‘yazının değerinin ne kadarı beğenidedir?’ sorulacak soru bu.
elisia okuman yeter benim için… bende sizleri ihmal etmemeye çalışıyorum. çünkü bu grup sonuçta birbirimize bir şeyler beğendirme ya da bir anlamda kabul görme isteğiyle hareket ediyoruz. sabah bu erken saatte merakla ve tebessümle okudum yorumlarınızı. son zamanlarda sanırım böyle bir takılmacaya ihtiyacım varmış. hepimiz birbirimizin ruhunu besliyoruz farkında olmadan. senin, kopanistinin ve kozanın yukarıda gösterdiğiniz ilgi beni bugün akşama kadar ayakta tutar. 🙂 teşekkürler ediyorum ve sizi koccaman öpü-o-ruuuummm… (bende gezineyim bakiimmm benim canım arkadaşları neler döktürmüş…)