aylardan eylül. altısı günün. zaman biraz daha geç, benden geçkin.

bırak beni annem, mutlu ülkem!kanmıyor yalnızlığım. kanayan, dişlerimin arasına alıp ,yonttuğum çaresizliğim.ellerimiz ve acılarımız yan yana iken yetimliğimi yaşıyorsam , bu benim suçumdur. sen gözlerine bulutları taşıma ne olur !..bırak beni annem, anıların üşüyen penceresinde,kimsesizliğimde bırak.gözlerimde kocaman bir adam oturur, hasretim ,akar durmaz, ıslanmak az gelir baharın son yağmurlarında.dayanmıyor tutunduğum dallar rüzgârlarına. ilerisi kış ve simsiyah fırtına. fırtınadan,baharı atlayıp yaza taşınan kırık dökük bir güneş kalacak geride. işte;bir ecel almış başımı gidiyor. uzuyor içimde uzanan taş mezar..bırak beni !çocukluğumun gülüşleri çağırıyor uzaklardan. ayaklarım çoktan yola koyulmuş, sırtımda kambur dev,yatağımda umutlarını yitirmiş cüce, küskün..melekler oyun oynamayı bıraktılar. oynamıyorlar benimle. çetelesini tutmuyorlar kaderin. dahakaldı mı sebebim ?saçlarımda dalgalanan yarınlar da tek tek döküldüler..bırak beni annem, gideyim.gideyim..belki, bağışlanır, bir kuşa yem olan kederim !bağışlanır kimsesizliğim..