Dünyaya sağ tıklayıp gözat dediğinizde ne görüyorsunuz koca bir boşluk mu?Gücü elinde bulunduranların güçsüzlere yaptıklarınımı?Bir lokmaya muhtaç olan insanlarımı?Yoksa benim gibi sevdiğinin göz yaşlarına neden olan vicdansızlarımı?Eğer şimdiye kadar okuduğunuz satırları dinlemeye değer bulduysanız okumaya devam edin..İnsanlığın tanımını biri size sorsa ne cevap verirsiniz?Düşünebilme yeteneğine sahip bir canlımı?Kendini geliştiren ,öğrenebilen düşünebilen bir canlımı?Hayır!Emin olun artık insan demek bu değil.İnsan,acımasız olan,sevgiden anlamayan,kendi çıkarları doğrultusunda haraket eden bir canlı oldu artık.Ve sanırım çoğumuz insanız!Bu geceden itibaren ben artık insan olmak istemiyorum.Kendine insan diyen “insancıklar”dan da nefret ediyorum.Başta kendimden.Dünyanın bir ucunda ki insanlar başka insanların artığına muhtaçken,ortadoğu da her gece “bu sabah uyanabilecekmiyiz” diye düşünürken,bense sıcacık evimde Rabbimin bana vermiş olduğu engüzel hediyeyi incitiyorum her seferinde.Her geçen gün biraz daha insan oluyorum bu düzende.Biri buna dur demeli.Bu gece insan olarak geçirdiğim son gece.insan sıfatını kirleten benim gibilere yazıklar olsun.Sevdiğim üzülme.Bugece son gece.Hem sana hem kendime yaptığım haksızlıklara bir son vereceğim.Bu dünya bir insandan daha kurtuluyor.Gözlerinden akan her damla için onlarca kez gözlerimin önünden film şeritlerinin geçmesini hak ediyorum.Ben onu bile hak etmiyorum ya neyse.Aşk nefes almaktı ki her nefeste daha çok yaşamamız lazımdı onu.Fakat iptidai düşüncelerin egemen olduğu dünyaya gayet iyi uyum sağlamış olmalıydı ki zihnim seni bu kadar kırabildim.Kırılgan düşlerin arasında kendime açılan kapıdan baktığımda senin daha mutlu olabilmen demek benimde mutlu olmam demekti ki sen her güldüğünde bende gülerdim.Bu nedenle,sen hep gül diye,bana yer yok hayatında.Belkide böylesi senin için en iyisi.Ne belkisi gerçeğin ta kendisi.Şu anda zaman durdu.Sadece hoşçakal…
