Takashi Miike‘yi bilenler bilir. Hatta bazılarıonu dünyanın en manyak yönetmeni olarak nitelendirir. Çünkü Miike filmlerinde türleri iç içe geçirip, alabildiğine uçar. Eğer David Lynch izledim aklım karıştı diyorsanız bir de Miike’nin Gozu‘sunu deneyin derim.Tür çorbası aşçısı Miike’nin bu seferki çorbası Japon işi bir western. Western türü çıktığı topraklar ve dayandığı tarih itibariyle olabildiğine Amerikan bir tür ve bu yüzden bir Japon western’inin düşüncesi bile ilginç. Spagetti Western türüne nazire yaparak bir Japon yemeği olan Sukiyaki‘yi filmine isim yapmış Miike. (Daha önce sinepil’de şu şekilde yer almıştı.)Senaryo aynı, bin yıllık hikaye. İki farklı çete, arada kalan insanlar, altın avı. Ama hikayenin işlenişi tabi ki sıradanlıktan çok uzak. Film günümüzde geçmemesine rağmen karakterler bugüne ait aksesuarlar kullanıyorlar (örneğin piercing). Aslında bu espri artık birçok filmde kullanılsa da Miike yapınca başka oluyor:) Aşırı abartılı dövüş sahneleri, bazı yerlerde neredeyse animeye dönüşen bir anlatım tarzıyla Düello tam bir Miike filmi.Ancak eksik olan bir şeyler var. Miike senaryoyu biraz daha normal bir çizgiye oturtmuş. Önceki filmlerinde rastladığımız tuhaf, ani dönüşlere rastlanmıyor. Hikayede taşlar yerine oturuyor, tencereler kapağına yerleştiriliyor. Yani Miike sanki absürdlüğün dozunu hafif azaltmış. Gerçi daha önce hiçbir filmini izlememiş izleyiciler için absürdlük abidesi gibi gözükebilir de. Bunun nedeni sanki biraz daha izleyici canlısı bir film olması istemesi gibi geldi bana. Zaten filmin İngilizce çekilmesi ve sadece Quentin Tarantinooynasın diye bir karakter yazılması da bunları kanıtlıyor. Evet, Tarantino’nun olduğu sahneler gerçekten çok eğlenceli, özellikle İngilizce’yi Japonca vurgusuyla konuştuğu bölümler bir harika. Ama Tarantino’nun karakterini çıkarsak filmde pek de bir eksiklik olmaz diye düşünüyorum.Düello’da birbiriyle savaş halinde olan Kırmızı ve Beyaz çetelerden her ikisine de aynı mesafede bakıyoruz. Hatta iki çetenin arasında kalıp hayatları mahvolan küçük çocuk ve annesi için üzülemiyor, Japon işi Red Kit Gunman’den etkilenemiyoruz. Çünkü hikayedeki sorunlar, çözümler olabildiğine yapay ve o aksiyon sahnelerinin çekilmesi için bir rota olmaktan öte işlevleri olmadığı çok belli. Zaten çoğu aksiyon filminde senaryo oldukça yüzeysel ve sıradandır. Ama Miike’nin yaptığı çok daha farklı bir şey. O zaten seyircisinin olayları bildiğini varsayıyor. İyiler bir şekilde kazanacak, ölenler ölecek kalan sağlar bizim olacak vs. vs. Bu sebepten de seyirciye empati kurması ya de nefret etmesi için bir karakter sunmuyor. Filmde ne anlatıldığı değil, nasıl anlatıldığı önemli çünkü. Eğer bu tarz bir estetiği ve mizah anlayışını sevmiyorsanız Düello sizin için oldukça sıkıcı bir deneyim olabilir. Ama itirazım yok diyenlerdenseniz Miike’nin sinemasıyla tanışmanızın vakti gelmiş demektir.Not: Filmde bir Şerif karakteri var ki anlatılmaz, izlenir.http://www.youtube.com/watch?v=S61ySyaJQSE
