Sefaat denizinde kör bir balık gibi yüzerkenBirden hiç ummadığı kayalıklara sıkıştıUmursamaz hayatı hep serkeşlikle tanıştıBitmedi içindeki arzuları,Her çırpınışında yeni acılarYeni umutlarYeni hayal kırıklıkları vardı…Gökyüzünün özgür kuşları gibiydiBütün kanat çırpışlarında bir bitmişlikBitkin bir yalnızlıkGüvensiz bir hayatVe yine umursamaz serkeşlikler…Ömrü boyunca hiçbir teferruata dikkat etmedenYarın ne olacağını düşünmeden yaşardı.Bir gün bir köşe başındaBir gün parktaErtesi gün bir kaldırımda;Uyur , uyanır ve kalkardı…Sanki hiçbir amacı kalmamıştıHer yeni arkadaşlıktaHer tanışmada bir boşluk vardı…Soğuk bir kış günüÜzerinde yarı yırtık bir palto,Dizlerindeki parçalar; nasırları belli ediyorduIslak kaldırımlarda çıplak ayakla giderken;Hayatında son adımları atıyordu…Aylardır içine işleyen ayazArtık tüm direncini kırmışTa ciğerlerinden gelen o yırtıcı öksürükleSonunda onu yere sermiş ve içinden çıkmıştı.Kendisiyle birlikte tek bir şeyle beraber !…Birden yüzükoyun yerde buldu kendiniHiç bir acı hissetmiyorduGözlerini son kez kaparkenBuz kesmiş kaldırıma yanağını dayamışOna uzunca bakaraktanDudakları arasından tek bir ses ; ‘’Dostum güle güle’’ diyordu…