deli olucam,hiç bir şeyden tatmin olamadığım gibi, mutlu olan insanları hazmedemiyorum. sevgilisi olanları kıskanıyorum,arabası olanlara sinir oluyorum,herkes düşmanımmış gibi geliyor neredeyse. ciddi bir hazımsızlık yaşıyorum sanırım,kendimle barışamıyorum, sorunlu olduğumun farkındayım, bunu kabullenemeyorum. Buna rağmen üzerime ciddi sorumluluklar almaktan çekinmiyorum. Bahar gelince güya insanlar mutlu olurlar, doğayla birlikte canlanırlar..Bende öyle mi ya… hala kıştayım. Umarım bundan sonra yazacağım yazıda mutluyum diyebilirim:) nasıl olcaksa o..
yorumlar
ne var baskalarinda diye ona buna bakmakla gecirdigin vaktini kendine harca…kiskanclik duygusunu da cicek beslemeye baslayarak yenebilirsin, illa da sevgilisi mi olmali insanin cicek böcek hayvanlar da negatif enerjiyi pozitife cevirir, sevmesini bilene…
ayni seyleri, senin rumuzunu kullanan birisi yazmis, onunla mesajlas… birbirinizi cok iyi anlayacaginiz kesin:)))
dün (yani senin bu yazıyı yazdığın tarih) kimle konuşsam çok sıkıntılıydı, birisi dedi ki venüs ters açı mı yapıyomuş neymiş o yüzden böyleymişiz, bilemiyorum artık. ben de çoğunlukla seninkine benzer bi ruh hali içindeyim, yaz-kış farketmiyo, bazen takıntılı şekilde psikoloji kitapları okuyorum, “düşünce tarzını değiştir, kendini olduğun gibi kabullen, duygularına hapsolma..” vs. türünde öneriler var bu kitaplarda, bilemiyorum sana etkisi olur mu..
Katılıyorum:)