tanrı, din ve din hakkında yapmamız gerekenler uzun süredir tartışılagelir. din adamalarının açıklamaları yeri gelir yetmez insana. aslında insan kurcalamayı sever diye düşünmüyor değilim. dahası bununla ilgili kafamı karıştıran bir konu var, basit bir şekilde anlatayım..insan doğar, büyür doğanın kanunudur. yaşamak için, hayatını en iyi şekilde geçirmek için ortalama 40-45 yaşına kadar çabalar. sonrası ahiret korkusu cennet, cehennem inancı başlar ve huzurlu bir şekilde dünyadan ayrılmak için çalışır çabalar elinden geleni yapar dine yönelir. bir şekilde amacı var. mahşer günü, hesaplaşma anı…cehennem mahkumları cennet için uğraşır. peki cennete girdikten sonra? sonrası ne, amaç ne? cennet bize bahşedilen tanrının en büyük hediyesi. ne istersek, nasıl istersek… nereye kadar, bir sonu olmalımı? rutinlik sıkıcı olmazmı? fikirlerinizi bekliyorum.