bilmek zehirler insanı… bildiğim ve beni zehirleyen şeylerin başına bunu koyuyorum. elit ve seçkin bir insan değilim… benim penceremden dünyayı böyle görüyorum… sadece bu… ama ne acıdır ki okuyan, okuyunca da sorgulayan biri olarak debelenip duruyorum adına yeryüzü denilen bu garip “yer”de… gözlerim kapalıyken de görüyorum, ışık kaçmış bir kez gözüme, kapatsam bile nafile… elimde değil…keşke tanımasaydım dediğim nice insan var… ve acı olan da onların bir zamanlar benim “mit”lerim olmaları… şimdi benim için putkıran diyor bazıları… yok vallahi bir şeyi kırdığım yok… kendi eski-yargılarımdan başka… sıradanlaşmak için onca çabam boşa gidiyor…çaresi varm’ola ki… duyan, işiten, gören el aman el aman …
