BELKİDESevmek, içgüdülerimizin bize yaşattığı sonsuz doyumsuz bir haz gibi gelir yaşarken. Bu hazzı yaşamak için yaşam denen yolda umarsızca koşarız her molamızda biraz daha bizden bırakırız yaşam koşusunda koştururken bazen de bir şeyler alırız durduğumuz yerlerde, daima bizimle koşacak bir dost ararız aynı ritmi yakalamak isteriz bir yürekle.Peki bunca koşturma canın arasında kendimizi ne kadar severiz ? Bu dengeyi ne kadar kurarız bilinmez ne kadar açarız yüreklerimizi bütün günahlarımızı durduğumuz yerlerde ne kadar cüretkar oluruz terk edişlerimizi ihanetlerimizi aldatmalarımızı aldatılmalarımızı ne kadar anlatırız……Peki durduğumuz yerlerde koşmaktan yorulmuş olmaktan durmadığımızı ne kadar dinlenince anlarız ne kadar aldatırız kendi yüreğimizi ve başka bir yüreği ne kadar kalp masajı yaparsak yapalım atmayacağını bu yüreğin ne zaman anlarız.Bilinmez beklide bunları yaşamak isteriz bunlar bize tecrübe olur düşe kalka öğreneceğiz koşmayı. Demek mi gerekiyor ama beraber düşürdüklerimiz geride bıraktıklarımız ne kadar düşünürüz aldattıklarımız ihanet ettiklerimiz ne haldeler diye kaç sabah uyanınca düşünürüz . Kaç gece rüyamızda aynı yüzleri görürüz ve bu bir kabus mu diye uyanırız , beklide çoğu kez …..Bunlar beklide yalnızlık denen sinsi duygunun bize yaşattıkları olmalı beklide yaşamın bize açtığı yolda koşmaya çalışırken takıldığımız taşlardır kim bilir belki bu yolun sonunda bir sahil vardır hepimizi bekleyen beklide ıssız bir orman ney koştuğumuz bilememek bize bunları yaşatır beklideBazen de şarkılarda dinlediğimiz aşkı ararız ne kadar ironim olsa da her şarkının anlattığı hikayeyi üstümüze giymeye çalışırız bu doğrumudur kimse bilemez yaşamadan kendi benliğinden biraz daha kaybetmeden kimse bilemez başkasının ne kadar acı çektiğini ne kadar yüreğinin kandığını evet kimse bilemez yaşamanın beklide yaşamamaktan daha zor olduğunu ….Bazen de mutluluğu yaşadığımız an kadar sanmaktayız daha fazlasını merak etmeyiz pişmanlıklarımızı terk edilişlerimizi ve her türlü ihaneti unuturuz nasılsa unutmak nasıl kolaysa hatırlamayız sadece anı yaşarız o an mutluysak başka bir anı düşünmeyiz pişmanlıklarımız keşkeklerimiz arkamızda kalan birer anıdır hatta anıdan da öte hiç yaşanmamız saydığımız birer boşluktur bıraktığımızYüreğimizin kanamasına ne kadar açıksak beklide yaşanacak o kadar çok şey vardır ömrümüzde her defasında gardı mızı kaldırmak gerekir bu hayat oyununda beklide her şansı son olarak görmemek gerekir belki de yaşamanın yaşamamaktan zor olduğu aynı yatakta bir yabancı ile yatmanın yaşattığı ironik mutsuzluğu yaşamamak tır belki de mutluluk.Her sabah olmasını gecenin bitmesinden daha çok istemektir belki de .Bu satırları okuduktan sonra hayatta arkamızda kaç belki kaç pişmanlık olduğunu düşünmektir.Ve bizi bekleyen daha kaç savaş olduğunu bilmektir BELKİ DE …….
