aşırı insanlar vardır; her şeyleri normalin üzerindedir. sevinmeleri, kızgınlıkları… aynı burada da bulunan bazıları gibi. sanırım yapamıyorum,yavaş kalıyorum yanlarında…
ağzımı açana kadar birbirlerine 100 kelam göndermiş oluyorlar. merak ettiğim bir şey de;acaba burada böyle sinirli konuşanların, bazı nezaket sınırlılarını aşanların gerçek kişiliklerini yansıtıp yansıtmadıkları… sanal ortam muhabbetine daha “özgür” mü takılıyorlar? bilmiyorum,yavaş kalıyorum… beynim aynı hızla işlemiyor belki de…
[not: gözüm görmesin yap felan demeyin, çok zor oluyor benim için… insanın çenesi zorla kapatıyormuşum hissine kapılıyorum…]
yorumlar
olayını kullanmak çok zor bir şey zaten. gözümüz görmememiz gerekiyor diye düşündüğümüz şeylerin olmamasını sağlamıyor ya da bunların olmaması da gerekmiyor. bu büyük bir konu ya.
yoruldum ben okuyunca ya da şu kısacık şeyi yazınca. çoğu blogda yazıda bunu yaşıyorum sanırım.
susacağım.
sahipleniyorum. onun için yazıyorum.
uzun zamandır işim gücüm yok. sürekli bilgisayar başındayım. dakikada 3-4 defa refresh liyorum sayfayı ki yeni şeyleri hemen yakalayım diye.
internette maskeleri takıp konuşanlardan biri olmamak ben özel çaba gösteriyorum. çünkü daha önce normalde yapmayacağım şeyleri yaptım internette.birçok kişi de bundan muzdariptir zannımca.
yani en azından günlük konuşmalarda şu son cümlemdeki tarzla pek konuşmam.daha sade olmaya çalışırım belki de tembelliğimden.ama işte görüldüğü üzre yazmaya başlayınca duramıyorum da.
gözüm görmesini ben kullanmıyorum ve hiç bi zaman da kullanmayacağım .
“başkalarına da kulak ver.aptal ve cahil oldukları zaman bile dinle onları;çünkü,dünyada herkesin bir öyküsü vardır.”