bana diyor ki o ; “Sen yazmayan bir kaLemsin!”bana diyor ki o ; “sen açmayan bir çiçeksin, dikenLere sevdaLı!”bana diyor ki o ; “sen esmeyen rüZGar, tutmayan, dokunmayan eL, bakmayan göRmeyen göZsün ve kuLaksın hiç duymayan!”bana diyor ki o ; “Sen bir yetişkinsin ama hiç doğmamışsın, doğmuşsan da yetişmemişsin!”oysa ben insanım… sıradan mı sıradan kLasik bir insanım. Hiç biLinmeyenLi denkLemim. Her tarafı su(R)Larla çevrili bir adayım: ne yeraLtı, ne yerüsTü kaynakLarı olmayan biR adayım. Rüzgâr esmez ama fıRtınam eksik oLmaz içimde. Evet doğRudur, üzerimde insan da yaşamaz, yaşayamaz ! SuLarım çaĞLamaz, bir iki cıLız dere akaR sadece… içiLmez, kan renGi akar çünkü…kimsem yok, sen gibisen varsın biR tek, ben gibisenin de sesin yok, sesinde soLuk yokboyun uzun ve inciSinrengin kadeRin gibi siyah, simsiyah, ziFiri karanlıkısLık biLe çalamazsınevinde yanmaz, tütmez ocakLarsenin saÇLarın biLe yokkapın hep kiLitLipencereLerin hep kapaLı, odalarınsa çok kapıLıçünkü senin göZLerin biLe yok!hiçBiR misafiRin yoLu düşmez sana, yerçekimine inat uĞramaz sana..ya da banaanLayana…anLasana!…
