Uzun zaman olmuştu yüzünü, o masum gülüşünü görmeyişim. Tenini sıcaklığını hissetmeyişim, nefesinin sıcaklığıyla irkilmeyişim, çok uzun zaman oldu. Yalnızlığınla baş başa kalmak o karanlık odalarda, zindan karası ayaz akşamlarda. Yokluğunla sevişmek, sonra birden bire ağlamak. Çok zor oldu bu durumu kabullenmek, zaman akıp geçerken; uyuşmuş bedenim hiçbir şeyi hissetmemeye başlarken, sen gelirsin aklıma. aklım başımdan uçarcasına, ruhum bedeninden kaçarcasına çıkıp gider.. ben kimseye böyle olmadım daha önce, kimse beni bu denli etkilemedi, vurmadı zincirleri yüreğime, mahkum etmedi sevgiye. Hayalini resmini çize çize, inan yer kalmadı evimin hiçbir köşesinde. Ferhat dağları delmiş, meğer gerçekmiş, sevda adamı çivi gibi edermiş. Aslında herkes bilirmiş, ama söyleyemezmiş. Neymiş efendim, “gururum var benim” denirmiş. Ne gururu söylesene, tek sende mi var birde? İnsanız insan, her şey gelirmiş başa, dağlar da delini, çöller de geçilir, uğruna şarkılar söylenip, bestelenir. Adı aşk bunun işte, Kara yada Ak, Gece yada Gündüz. AŞK her yerde..
yorumlar
Dün gece yazdım yazıyı ama çok hastaydım.. bazı harfleri yazmamışım sanırım.. okadar okumama ragmen 🙂 şimdiden ben yazayımda.
aşk ölüm kadar yakın insana her an gelebilir
ölümne aşık olmak var bide
aşk mı??töbeeee,töbeeeee,
Olmadı ama, bu kez de başlık, filmden araklanmış..
zorun ne benle Aşk :)olsa şarkıdan derdim ama… nerdeeeeeeeeeeeeeeeee:)
Canım benim, çok güzel anlatmışsın aşkı.Ahhhhhhhh be ne olacağım şimdi?
ey aşk geldiysen iki kere vur
tık tık… ya da tak tak..