Bu ülkede sanırım artık sadece muzik üzerine yazmak lazım, müzik dergisi çıkartmak, müzik üzerine ahkam kesmek, atıp tutmak gerek. Yazacağımız herşey ülke güvenliği için tehlike arz edebilir dikkatli olmak lazım. Bir bakmışsınız bir sabah uyandığınızda vatan haini oluvermişsiniz. Devletin bulunduğunuz bölgedeki temsilcisi ” ayağınızı denk alın, dikkatli olun haddinizi aşmayın” şeklinde üstü kapalı ” uyarı”larda bulunabilir. Dikkate almazsanız, kapınızın önünde sırf düşüncelerinizi beğenmedikleri için toplanan onlarca kişi ”ya sev ya terk et”, ” bir gece ansızın gelebiliriz” diye salyalar saçarak bağırabilriler ve hiç beklemediğiniz bir anda veya beklediğiniz ama yardım talep ettiğiniz kolluk güçlerince ”kedidir, kedi” tarzında bir geçiştirmeye mağruz kaldığınız bir anda gelebilirler. Gelirlerde ne olur? öldurülürsünüz ve arkanızdan toreninizde terore lanetler yağdıran geçıcı bir kalabalık, yazdıklarınız, yaşadıklarınız, bazılarından daha fazla sevdiğiniz ülkenizin iyiliği için beyhude çabalarınız bir iki hafta daha ülke gündemini meşgul eder sonra sizde diğerleri gibi unutulur gidersiniz. Katiliniz yakalanır olayın örgüt işi değil bireysel bir kin olduğu halka anlatılır, katiliniz 10 yıl kadar yatar sonra çıkar onunda hayatı kararır 10 yılı içeride geçer övünecek anıları olur…..Belkide bu ülkede müzik yazmak en iyisi en fazla müsam veya müyap’ı karşınıza alırsınız onlarda sizi öldürmeye çalışmaz… Peki ya vicdanınız, içinizdeki güvercin tedirginliği bunlar da mı öldürmez ?? ”Neler yapmadık ki bu vatan için” diye bir şiir vardı hatırlayan var mı? yada ”Sen yanmazsan ben yanmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa” diye bir şiir kaldımı hatırlayan, ama ”oynama şıkıdım şıkdım” diye sözleri olanı hekes hatırlıyor değil mi?????