…
Bir sabah İstanbul’un boğaz sularına ne kadar yakından baktığımı farkediyorum; elimde çiy tutmuş porselen fincanda, sulu bir nescafe – pis bir tadı var. Gecenin şarabı üzerine pek gitmiyor ama içmek zorundayım, yoksa boğazın suları beni yutacak, biliyorum.
Birazdan gün doğar; bekliyorum. Ben hafifçe ayakta sallanırken, ardımda yeterli bir mesafeden, garsonların uykulu gözlerle beni göz hapsinde tuttuklarını biliyorum. Ya, iki arada bir derede sulara gömülürsem?
…
Yıllardır kadınlar, değerli inci kolye ve küpelerini takarak cemiyet hayatına karışırlar. Aslında, o değerli maddenin oluşması için nasıl çileli bir süreçten geçtiğini kimisi bilir, kimisi bilmez, belki kimisi de ilgilenmez…
Oysa istiridye hayvanı, mutlu mesut yaşarken birgün, kabuğundan içeri o kum tanesi kaçıvermiştir. Olay böyle başlar.
Cibinliğin kelime anlamı ne kadar da hayat kurtaran,
şükür varmış
dedirten bir ifade olsa da söylenişi, vallahi de, komiktir.
Her cibinlik deyişinde insanın, nedense, gülesi gelir.
Bu aksesuarın asıl keşfediliş nedeni sıtmadan korunma ihtiyacıdır.
En azından DDT keşfedilene kadar fayda sağlamış bir aksesuar olmuştur. Aslında günümüzde de tropikal ve sıtma tehlikesi bulunan bölgelerde halen sıkça kullanılır.
İlk karşılaşmamızın ilk dakikaları bile daha dün gibi aklımda… Seni en son, en sevdiğime teslim edip giderken, döneceğime söz verişim de… Ama bu dünyadan geçip gidişine maalesef yetişemedim.
Bir yıldız gibi kaydın. Yakamoz gibi pırıl pırıl, bir o kadar dokunulmazdın. Bana onulmaz acılar bıraktın. 1 yıl sandığım sürenin içinde paylaştığımız günleri topladığımda aslında 6 ay bile etmediğinin farkına vardım. Nitekim Tanrı, bu farkına varmadıklarımın hesabını tuttu ve birgün gözden geçirmem için usulca önüme bıraktı. Gördüm. Kavruldum.
http://www.superpoligon.com/VideoAc.asp?VideoId=680
Bayılıyorum bu reklam repliğine…
Yahu, bizim apartmanın neredeyse tamamı manyak. Ben dahil! Hepimizin türlü türlü manyaklığı var. Ama severiz birbirimizi. Sokağa, bakkala, yürüyüşe çıkarken karşılaşsak birbirimize kapıları tutar, geçmek için öncelik veririz. Sonra da asansörü buram buram kokutan, yaz günü sürülen pis ağır parfümler için birbirimizin ardından söveriz…
– Evet, niye böyle yaparız ki, canım kardeşim?
– Bilmiyorum, asabiyiz, komple tikiz, bir şekilde sövmeden edemeyiz.
İki kafadar, meyhanede bir hayli demlenmişler, artık biri zil, diğerinin omuzunda (aslında kimin kimi taşıdığı belli olmayan bir vaziyette) gecenin bir vakti yürümeye çalışırlar. Bu arada ikisi arasında kendilerince mühim meseleler tartışılır;
– Abijim, ben abarttım ssanki birazz alkolü?
– Hee, yakışıyo sana be!
– Abimsin yaa!!!
– Nero’nun Roma’yı yaktığı gibi, İstanbul’u yakmadığın sürece sorun yok…
– Yok, sorunum kendimle, abijimm!
– O da bigün nedense… Isınmak istemiş… “Yakın ulennn!” demiş… Koca şehri… Geçmiş karşısına seyretmiş… Artık Roma tekrar inşa edilmek gerektiğinde anlamışş.
– Boşjverr abi!
– Neyi?
– Koca bi şehri inşşşaaa etmek zzorunda değilim ki, be ağbi! Boşjver, ne yakıcam boşuboşuna?(!)
Geceleri yaşadığın şehre bu kadar lanet okumanın bir anlamı olsa gerek. Acını paylaşmak isterdim, fakat her insanın kendi cehennemi kendinedir; beceremem fazlasını, elimden gelen şuncacıktır. Sadece hayretle izlerim seni. Bir düş görürsün kocaman açılmış yeşil gözlerinle… Sabah ezanıyla, usul usul başladığını bilirim ızdırabının. İçindeki çelişkiler minicik us evine sığmaz olur. Pencereni açarsın ardına kadar. O duyumsadığın; ağaçların, güne dönende, fotosentez alışkanlığı sonucu havaya saldıkları mis gibi oksijendir. O kısacık sürede, bu kokuyu yakaladın – yakaladın. Yoksa beklersin birgün sonrasının sabahını, merak edersin “o 24 saat için bahşedilmiş başka alacak nefesin var mı?” diye! Ama yakalamışsan, açık duran pencerenden, bağrında bahar kokularından bir heyecan demeti ile salınırsın…
http://www.abbreviations.com/
Daha ziyade Ege Bölgesi’nde ekimi yapılmadan, kendiliğinden yetişen bu ot, pişirilmeden önceki karmaşık görüntüsü, anasonu andıran kokusu ile ürkütücü dursa da düdüklü tencerede haşlandıktan sonra birkaç değişik tarifle gayet lezzetli ve besin değeri yüksek kaliteli bir yemek olmaya adaydır. Kasım ayından önce çıkmaz. İnatçı bir ot olduğundan yumuşaması için hassasiyetle düdüklü tencerede haşlanması tavsiye edilir.
Gaz söktürücü, süt arttırıcı özellikleri vardır.
Düdüklü tencere faslından sonra;
• akşam yemekleri için bir miktar zeytinyağı ve iki diş sarımsak ile kavurarak üzerine de yoğurt ve pul kırmızı biber konularak bir başlangıç mezesi yapılabilir ya da yoğurt yerine sadece limon suyu gezdirilebilir.
• sabah kahvaltısında üzerine yumurta kırılıp besleyici ve doyurucu hale getirilebilir.
• ya da öğlen ve akşam yemekleri için tavukla pişirilerek besin değeri yüksek bir öğün elde edilebilir.
bu bir pilli patisözüdür!
Uzun ve sağlıklı yaşamın olmazsa olmazlarından olan sebzeler ve besleyici otlar familyasından olan arap saçını ismine ve ilk görüntüsüne bakıp çekinerek, almamazlık etmeyin. Zira birçok pazarda rastlayacağınız bir ot değildir. Özel olarak Ege Bölgesi’nden getirilip yurdumuzun çeşitli şehirlerinde satışa çıkarılır. Çabuk tüketilmesi gerekir. Yemeğini yaparken deniz tuzu kullanılması lezzetine lezzet katar.
Şurada da kuzu etli bir tarifi verilmiş olup, bu ot hakkında daha detaylı bilgi de mevcuttur.
