bildirgec.org

bugün cumhuriyet bayramı.
sabah dokuzda okula gittik (ben bir öğretmenim ),
tanrım o kadar güzeldi ki ….
her yer kırmızı beyaz olmuştu.
çocuklar çok büyük bir coşkuyla atalarının armağanını kutlamaya hazırlanıyorlardı
ellerinde bayraklar , anasınıfından sekizinci sınıfa kadar herkes bayraklarını gururla sallıyordu.
beden eğitimi öğretmeni komutu verdi ve bando tüm ihtişamıyla çalmaya başladı.heyecanla sıramızı bekledik.büyük bir coşkuyla.sevinçle ve cumhuriyet çocukları olmanın verdiği gurula yürüyüşe katıldık.
ay yıldızlı al balonlar gökyüzünü süslüyordu. yıllardır bu bayramı kutluyoruz ilkkez bu kadar coşkulu gördüm herkesi.ama bize sıkı sıkı tembihlenmişti slogan yok diye.çocuklarım hazırdı , şehitler ölmez vatan bölünmez , diyerek sokakları inletmeye ama onları dizginlemek zorunda kaldım.10.yıl marşını başlatarak coşkularını yüksek tutmaya çalıştım.coşkuyla ilerlerken bir dörtyol ağzına geldik.bir araba sınıfımın üstüne sürüp , sınıfı ortadan ikiye böldü.hemen arabanın önüne atladım.dizlerime vurdu hafifçe.geçemezsin, dedim.geçmeme izin ver dedi sertçe.inat ettim.beni ezmelisin dedim.çocuklara saldırın desem, arabayı yerle bir ederler ki zaten hazır bekliyorlar.öğretmenlerine kim kafa tutabilir ki….
neyse,adam o hırsla geri çıktı ve arkadaki arabaya çarptı.iyi oldu dedim içimden.hemen kopan sınıfımı birleştirdim.
ulu önder atatürk bu manzarayı görseydi ne hissederdi acaba?…
en büyük bayramımız olan cumhuriyet bayramında tüm sokaklar coşku içinde olmalıyken
tüm arabalar çocukların üstüne üstüne gelip zinciri koparmaya çalışıyorlardı.ama nafile.zinciri de koparsalar, coşkumuzu elimizden alamazlar, vatanı bölemezler!belki öğrencilerimize slogan yasağı kondu ama herkes aslında yüreklerinin haykırışlerını duyabildi:biz cumhuriyet çocuklarıyız vatanımızı böldürmeyiz!biz yaşadıkça şehitler ölmeyecek vatan bölünmeyecek…..!

dünyadaki en özel, en güzel, en değerli şey çocuklar olsa gerek.benim iki tane var.onlar büyüdükçe benim yaşlanmam acı bir gerçek olsa da onların büyüyüp değişmelerini, öğrenmelerini izlemek bana müthiş keyif veriyor.sadece paylaşmak istedim.oğlum çok komik oluyor bazen.o beş yaşında.geçenlerde araba ile eve dönüyorduk.biraz trafik vardı ve durduk.tam o sırada arabanın önünden çarşaflı bir kadın geçti. oğlum bağırmaya başladı: anne anne bak yorganlı kadın….
yine başka birgün arkadaşıma gidiyorduk.bolca ineklerin olduğu küçük bir belediye burası.neyse ineklerin çokluğundan tezek kokuları sardı etrafımızı.bizimki burnunu tuttu ve şöyle dedi: öööööööffffff, bu ineklerin popolarını silmiyorlar mı?!….
arkadaşıma vardık.bir süre sonra oğlum sessizce yanıma sokuldu ve sordu:anne onun adı neydi?adını yine kaybettim….
o gece arkadaşımda kalmaya karar verdik.arkadaşımın kızı(o yirmi yaşında) oğluma, hadi gel beraber yatalım dedi ve oğlumun unutulmaz sözleri hala kulaklarımda çınlıyor.şöyle kabardı bir elini de havaya kaldırdı ve şunları söyledi:erkek adam kızlarla yatmaz….
kopmuştuk.ama o kadar tatlılar ki insan bazen hep öyle kalsınlar hiç büyümesinler istiyor.oğlumun ve kızımın tüm güzel anılarını mutlaka yazıyorum .bunları onlar büyüdüklerinde daha güzel birer deftere kendi el yazımla yazıp hatıra olarak saklamaları için vermeyi düşünüyorum.böylece onlar da büyüdüklerinde çocukluklarını istediklerinde daha güzel hatırlayabilecekler.çocuklarımı çok seviyorum….

Zamanda yolculuk etme yeteneğiniz olsun ister miydiniz? Geçmişteki halinizle oturup sohbet etmek, geleceğinizdeki halinizle karşılaşmak…
Hem çekici hem ürkütücü geliyor insana.Peki ya böyle bir eşiniz olsun ister miydiniz? 8 yaşınızda çantanız elinizde okula giderken yanınıza bir yabancı yaklaşsa arkadaşça, sohbet etseniz ve 20 sene sonra aynı kişinin eşiniz olduğunu hatırlasanız ne hissederdiniz?Audrey Niffenegger insanın böyle bir durumda neler yaşayabileceğini yazmış. “Zaman Yolcusunun Karısı” … Aşk yok diyenler için müthiş bir kitap. Yorumlar şöyle, kusursuz , büyüleyici, romantik…Okumayı seven herkese şiddetle tavsiye ediyorum. Bu kitabi elinizden bırakamayacaksınız.