bildirgec.org

İnsan dünyada yalnızdır – işte felaket burada! Yalnızca insan ve etrafında sessizlik – yeryüzü gibi.

Fyodor M. Dostoyevski

Edvard Munch

Bu sadece bir oyun, Myra. Bu sadece bir oyun, bu sadece bir oyun. Bunların hiçbiri gerçek değil, bu sadece bir oyun… Kadın o kadar bulanıktı ki, ne zamandır bu cümleleri tekrarladığının farkında bile değildi. Elindeki buz kazıyıcı, cümleleriyle aynı ritmi tutmuş, arabanın ön camında bir aşağı bir yukarı hareket ediyordu. Sonunda görüş açısının yeterli olduğuna karar verdi, ya da kendi kendisine konuşmaktan sıkıldı. Buz kazıyıcıyı ve eldivenlerini arka koltuğa fırlatıp direksiyonun başına geçti.

http://feedproxy.google.com/~r/Francescomugnai/~3/WmtjpyjzRK8/

Hemen arkasından Metro’dan indim. Sıraselviler ile İstiklal’in kesiştiği noktada, İtalyan bir kadını takip ediyordum. Sıcaktı; kadın saçlarını at kuyruğu yapmış, güzel boynunu sergiliyordu. Bir an gözlerimi ensesine yapışmış buldum. Utanç içinde başımı önüme eğdim. Panikliyor ve kızardığımı hissediyordum, ama bacaklarım peşisıra yürümeye devam ediyordu. Ne işim vardı benim burada? Uyan. Olmaz. Bu rüya bitmeden olmaz. Bir daha görmeye cesaret edemem. Hep birlikte Sıraselviler’i seçtik.

Florine Stettheimer

Birbirine karışmış müzik sesleri geliyordu. Kulağıma gelen her ses, burnuma değen her koku, gördüğüm herkes sisteme göbeğinden bağlıydı. Ama burada düzen bozucu bir durum vardı elbette; ben hepsinin rüya olduğunun farkındaydım. Bu yüzden susuyor, ve belli etmemeye çalışıyordum. Sol tarafta bir binaya girdi. Arkasından ben. Merdivenleri çıkarken, her basamakta gözlerim biraz daha açıldı, ve sonunda uyandım.