bildirgec.org

güzelliğimiz hiç kaybolmasın…

(“miz”de bi bakmışken ilgilenenlere)

sinema, film falan demişken kubrick aklıma geldi, filmlerini hatırlamak isteyenlere…

Piriştina için bir İzmir yazısı: Şahsi bir veda töreni

Haftanın tam ortası, ayın da ortası, yılın da tam ortası… canım sıkıldı artık! Arada olduğu gibi…
Ben aslında gitmek istiyorum buradan. Nereye olduğunu bilmeden. Otobandaki araba farları ve müzik dışında hiçbir şey olmasın. Ne dinlemek istiyorum? Skin! Uzun bir yol, bitmesin hiç. Ama çok hızlı. Gitmek istiyorum, yazmak istediğim gibi anlamsız. Anlamsız, çünkü, sanki hayatım anlamsız. Durayım bir ara yolda. Kapıyı açıp, arabadan inip, kapıyı kapatıp (çarparak ama), tekme atayım bir şeylere. Birileri, ‘ne yapıyorsun sen?’ desin, ben küfür edeyim ağız dolusu. Ben küfür etmem hiç aslında. Çünkü yakışmaz benim gibi cici bir kıza. Benzin hiç bitmesin. Yol da. Gece de hiç bitmesin. Kaza yapayım örneğin, refüje çarpsın araba, içinden çıkayım ve bilgisayar oyunlarındaki gibi kendiliğinden kaportanın çöken kısımları düzelsin, kırılan camlar, patlayan farlar yerine gelsin. Kapıyı açıp bineyim arabaya, aynı oyunlardaki gibi. Sonra yol devam etsin. Bir sigara yakayım. Camı açayım, müzik taşsın camlardan… Işıklardan gözlerimi kısayım, yol zor görünsün gözüme. Ööööööffffff… sıkılıyorum çok, hafta sonu da gelmesin, çeşme de olmasın, izmir de kalmasın, hayat bitsin ya da yeniden başlasın! Bilmiyorum işte bir şeyler olsun ya da ben gideyim.

“In water you see your own face, but in wine the heart of its garden”, eski bir Mısır atasözü.

Vitis vinirefa’nın şaraba dönüşü… Laleye benzer kadehleri bile farklıdır şarabın. Her biri her kadehte içilmez. Her kadehte şarap içilmez.

Bir kere kadehin ağzı dışarıya doğru açılmamalı yoksa özenle oluşmuş ve damlalara hapsolmuş aşkın kokusu, buke ve aroma bir anda terk eder şarabı ve ruhsuz kalır kırmızı sıvı.

club istanbool, herkesi beklerizzz!

amatör tekne, amatör robotikkk..

Bence kaçırılmamalı!! Electronica Festival Istanbul

“Bir Ignliiz Uvnsertsinede ypalin arsaitramya groe, kleimleirn
hrfalreiin hnagi sridaa yzalidkilrai omneli dgeliims. Oenlmi oaln
brinci ve snonucnu hrfain yrenide omlsaimyis. Ardakai hfraliren
srisai kriaisk oslada ouknyuorums. Cnuku kleimlrei hraf hraf dgeil
bri btuun oalark oykuorumusz.

BAKIN, NASIL DA DUZGUN OKUDUNUZ. ILGINC DEGIL MI?”…
Tam bu yazıyı yazarken, yani copy-paste yaparken bir mail’den, başka bir mail geldi ve sanıyorum bugünün geri kalanını mailde gördüğüm görüntülerle kalkmış bir mide ve çökmüş bir ruh haliyle geçireceğim. Alkollü araba kullanan 17 yaşında bir genç, evine dönen 20’li yaşlarda bir kızın, adı Sabrina’ymış, arabasına çarpıyor. İkisi de ölmüyor fakat Sabrina’nın vicudunun %60’ı yanıyor. Hayatımda gördüğüm en kötü görüntülerdi :(. Bazen hiçbişey umursamadan, bana ne sonuçta ha bugün ha yarın öleceğiz mantığıyla mı yaşamak lazım derken böyle olaylara tanık olunca ne düşüneceğimi bilmiyorum. Şu an ne yazdığımı da bilmiyor gibiyim ya, neyse!!! Demek ki bir yazı yazarken başka mailleri açmamak lazım. Bu da günümün ‘düz mantığı’ oldu galiba. Bu arada birşey daha oldu, ismim yerine takma ad kullanmanın manasını düşündüm bu vesile ile de manasız geldi. İpek benim adım. Justinn diye yazmasının ne anlamı var ki. Ya da şöööle yazalım, ipéque, nick name olsun. Hem benim olsun, hem ben olayım…

Spot the fake smile! Gerçek mi, sahte mi?