bildirgec.org

Memleketimin bitmez tükenmez konularından bir tanesidir yabancı dil ile eğitim. Cehaletin pençesindeki gençlere bir de daha beter aileler eşlik edince İngilizce konuşabilmenin, yazabilmenin ve okuyabilmenin sadece 1 senelik yabancı dil eğitimini takiben ve yalnızca ingilizce verilebilecek bir eğitimin sayesinde mümkün olabileceği zannedilir. Öyle büyük bir inançtır ki bu, konuşmaya başladığınızda ikna olmaları bir yana bir de ezilirsiniz karşlılarında.
Konu hakkında birçok yerde konuşmuş, yazmış birisi olarak hafif’e bir katkımın olmadığını farkederek geç de olsa bir yazı yazmaya karar verdim.

Bugün 24 Kasım, Öğretmenler Günü.
Biraz önce ilkokul öğretmenimi aradım.

-Abdullah Öğretmenim,
—Efendim, buyrun
-Ben herackles, nasılsınız?
—Danimarkalı herackles, sesin hiç değişmemiş.Sen nasılsın?
-İyiyim öğretmenim.Ellerinizden öperim, öğretmenler gününüz kutlu olsun.
—Sağol evladım, gözlerinden öperim…

Bir anda o günler aklıma geldi.Üzerinde kareli ceketi, lacivert paltosu, okuduğumuz kitaplar, çarpım tablosu yarışmalarımız, ünite dergilerimiz…
Yıllar sonra yanına gitmiştim.Beni görünce çok şaşırdı;
-Senden ümidim yoktu pek, şehirden de ayrıldığın için.

Nasıl geldiğimi hatırlamıyorum…
Mahalle maçlarımız vardı, mahallenin delikanlıları.Abim de onlardan biriydi.Mahallede herkes birbirini tanırdı…
Doktor Galip Amca karşımızda; Saadet Teyze de onun yanında çalışırdı.Bazen toz almaya diye çağırırdı beni, beraber toz alırdık sonra da benim için yaptığı lahana dolmasını yerdim.
Alt katlarına Gürşan Abi taşınmıştı; kızı Katre ve eşi…Tiyatrocuydu Gürşan Abi, fakir ama hep neşeli…Bir yılbaşı Noel Baba kılığında kapımızı çalmıştı, bütün komşular kahkahalarla girmişti yeni yıla…
Alt katımızda Nur Abla, oğlu Faruk “abiii” diye bağırırdı bana.
Yan komşumuz Seniha Teyze, torunu Onur; saç kardeşim.Ayrılmamak için “tontiş tontiş” diye sarılırdık birbirimize… En yeni atarileri getirirdi Almanya’dan, mahallenin tüm çocukları onun evine dolardı.
Üst katta Nazike Teyze, kızı Aynur Abla ve onun kızı Ezgi…
En üst katta Emel Abla, oğlu Batuhan (Batuş) ve kızı Begüm
Çapraz apartmanda, eski apartmanımızda, ciciannem Nuran Teyze ve eşi Rıfat Amca

AKP’nin konuşmacısı olarak gittiği İzmir’de, “bu adam” sözleri sebebiyle fakülteden uzaklaştırıldı.Gazi Üniversitesi’ni buradan kınıyorum, hatta “bizim dönemimiz dışında almıştır prof.’luğunu” diyen şahsın da bilim adamlığından şüphe duyuyorum.Ne demek o? Üniversite her rektör döneminde farklı bir bilimsel kriter mi uyguluyor? O zaman eski dönemden prof. olan herkesin hakkında soruşturma başlatın kardeşim!

Dedim ya, bizim Atatürk devrimleri takipçilerinin de sahteleri, böylece kendini ele veriyor.
Adam liberal, yani “DEVLETE KARŞI”, mümkün olduğu kadar az devlet ister.Peki Altı Ok’un bir tanesi nedir?
DEVLETÇİLİK!
Yani, bu adam (alınacağını düşünmediğim bir ifade tarzı) yıllardır karşı buna.
İfade biçimini doğru bulmuyorum.AKP’nin konferansında söylemesi de normaldir çünkü dolaylı yollardan aynı kapıya çıkarlar.Ancak birisinin amacı iken diğerinin (AKP) aracıdır bu söylemler.
İşte burda da Atilla Yayla’nın ayıbı ortaya çıkıyor.Bu insanlarla aynı görüşü paylaşmadığını ve bu insanların kendisine saygı duymayacaklarını biliyor! Peki neden oraya, sırf sesi çıkacağı için gidiyor? Eğer ilkeli bir liberal ise önce onlara kızmalı ve “Kardeşim, sizin belediyeler de içkiyi yasaklıyor.Böyle şey mi olur” diye söylemesi lazım gelirken, adamların suyundan gidiyor.Olmuyor!

Bir gidin allahınızı severseniz!
Kenan Işık’ın yarışma programında sorulan sorudaki (Hangisi eski dilde eşek sürüsü anlamındadır) şıklardan birinde haymana kelimesi geçmiş, bunun üzerine CHP’nin önemli bir büyüğü de “Haymanalılar bu konuya çok üzüldü” diye laf söylemiş, hatta bununla da kalmayıp Haymana’nın Kurtuluş Savaşı’ndaki öneminden bahsetmiş.Şimdi bu bilgisiz partiliden benim kullandığım haymana kelimelerinin ilk harflerine bakmasını istiyorum.Baktınız mı efendim?
Hah, şimdi söyleyin bakalım neden bir tanesinin ilk harfi büyükken diğerinin ki küçük? Neden olacak; biri özel isim de ondan!
Peki haymana ne demektir;