bildirgec.org

damarlarımda dolanırken tanrının ayak sesleri ona kelimelerimi saplamak istiyorum kalemimle.

copyrighted ® şiirbaz

İnsan hayatı boyunca varolışuna mahkum edilmiştir ve bu bilinçli veya bilinçsiz mahkumiyet , sonlanabilir veya sonlandırılabilir karabasan , varolmak , zorunlu yaşamak gibi bir hapsoluşu da beraberinde getiren bir tutsaklığa , spiritualistlere göre ruhun bedene , materyalistlere göreyse bedenin kendine mahkumiyetini zorunlu kılmıştır. Varolmak , insanın yaşamaya kendini tutsak etmesi dışında dolayısıyla , kendine de tutsak düşmesidir. Bu , şüphesiz insanın kendine , özünün temelinde yatan o özgürlüğe karşı bir amansız ve altını şizerek söylemek isterim zorunlu bir başkaldırış , bir yıkıcı isyandır. İnsan , bu içindeki , benliğindeki ve sürekli görmezden geldiği bu eylem,isyan dünyasında kendini kaygan bir zeminde hisseder.Bu karamsarlık insana , artık içindeki bu büyük eylemleri bastıramamasının yorgunluğunda ansızın gelir ve bir daha uzun süre de yok olmaz.İşte karamsarlık varoluşun en büyük acısının kaynağıdır.

Bilmediğimden değil,gayet iyi biliyorum,bir çok melankolik insanın karşılaştığı bir problem olarak,yalnız kaldığımızda,o kendimizi dünyanın en iyi varlığı , en zekisi , en yetkini ve hemen ardından büyük bir karamsarlıkla geliveren ve nedense kendisini saygıyla karşıladığımız ve tümüyle kendimizi ona teslim ettiğimiz dünyanın,evrenin belki de en boktan insanı olduğumuz düşünceleri bir bir aklımı ve zihnimi kesip parçalıyor,içimde kazdığı çukurlarda , ben , düşe kalka yürümeye çalışıyor ve içten içe kanıyordum en önemlisi.

Yine böyle bir gün,pencerelerim tümüyle kapalı,odamın içinde sigara dumanları çıkacak bir yer arıyormuş gibi heyecanlı heyecanlı kıvranıp dururken odamın duvarlarında , bir melankoli fırtınası , işte aynen böyle gelip içime saplanıverdi.Dünyanın en iyi insanıyım en zekisiiyim dedim kendime , yazdım yazdım durdum romanımı , o bana ben ona bütün gece çat çata , kavgalar ede ede geceyi gündüz yaptık.

bir adım attım ve yoruldum yürüyecek gücüm kalmamıştı ansızın , apansızın yorulmuştum hayatın karmaşası ve bulanıklığıydı beni yoran durup beklemek istiyordum bir ışığı sanki bir yanlızlığı bir kurt-insan karışımını bir öldürülesi ve aşık olunası kadını bir çaresizlik ve usturanın korkunç bekleyişini.

işte karşımda şimdi korkutarak içimdeki ışığı uludu hırçın bozkırkurdu….

dinliyorsun ve anlamak istediğin kadar değil sadece sana sunulan kadar anlıyorsun,bir kere değil birkaç kere de anlıyorsun,çünkü bu insanların ancak böyle işine geliyor,sana bunu zorluyorlar,yıkmak,kurmak istiyorsun,yıktırmıyorlar,mecburen kısa kesmek ve müzikle bunalmak,bunaltmak zorunda kalıyorsun kendini.ağlıyorsun. Bakmıyor çeşmi sayah,feryaaadeeee…..

insanları tüket. eğlenmeyi tüket. birşeyler peşinde koşmayı tüket. ağlamayı tüket. sevgiyi tüket. heyecanı tüket. oyuncakları tüket. aşkı tüket. hüznü tüket. imkanları tüket. karamsarlığı tüket. bulanıklığı tüket. yürümeyi tüket. saklambaçı,körebeyi,ebe-sobeyi tüket. yazıyı tüket. yazarları tüket. hayalleri tüket. bilinci tüket. mantığı tüket. romanları tüket. şiirleri tüket. adaleti tüket. felsefeyi tüket. ahlakı tüket. maddeyi tüket. manayı tüket….

im mim si…