bildirgec.org

Dünyayı sadece kendileri için yaşayan insanlar için sosyal olmak üzerine bir deneme (yanılma)

Sosyo-psikopatlık üzerine konuşmadan önce açıklığa kavuşturulması gereken meselelerden bir tanesi olabilir bu mevzu. Her ne kadar bahsedilen insanlar, yüzüne tükürdüğünde tükürüğün yarısının boşa gideceği insan tipleri olsa da, kibarlığın kabalardan öğrenileceği gibi doğru bilgiyi öğrenmede de yanlışçıların fiilleri biz doğrucular için büyük önem taşır. Yani aslında dünyayı sadece kendileri için yaşayan (konuşan) kişilerin tahlili, bu sınıfa dahil olmayan insanların istifadesine sunulduğunda yapacağı hizmet, tüm insanlığı kurtuluşa erdirmekle neredeyse eşdeğerdir denilebilir.

Kısa bir cümle içindeki tek bir noktalama, veya bir vurgu bile bazen anlatmak istediğiniz şeyi %100 değiştirir. Bazen karşınızdakini kırarsınız, bazen istediğinizi anlatamadığınızdan dolayı sinirlenirsiniz/sinirlendirirsiniz, bazende bu hayatınıza mâl olur.Günlük hayatta herkesin çokca karşılaştığı hitaplar/tepkiler aslında bunları bize tüm açıklığı ile anlatır.

Çaycı abi bi çay

Çay içilebilecek herhangi bir ortamda çay servisi yapan kişinin “Ne alırsınız” sorusunda karşılık verilen cevaplar ve bu cevapların sahipleri, aslında birkaç kelime ile kendilerini de anlatmış olurlar…

http://arsiv.pilli.com/yazi/sosyo-psikopat linkindeki yazıya şerh niteliğindeki yazı dizisinin ilk kısmıdır. Kendi başına bir anlam ifade etmese de, bütünde kazandığı anlam şaşırtıcı seviyededir.

“İşbu akvâl, cemiyet dahilindeki derdiser şahsın nâçâr hallerine naçizane bir tesbit niteliğindedir. Faidebahş olursa ne mutlu.”

fikrim yok !!!

Sosyal olmak fiili öncelikle açıklığa kavuşmalıdır bu tip insanlar için veya insanlarla iyi ilişkilere sahip olmak derken iyi kavramının ne kadar göreceli olduğu. Mesela bir ortama girdiğinde (ofis, sınıf, bakkal vs) selam verdiğin zaman —kısık sesle ve “umarım kimse” duymaz, ama bende selamı vermiş oluyum canım, yani bir ortama girince selam vermeyecek kadar da mal değilim—selamını kimse almıyorsa, veya selamı alıp almadılar mı diye ordakilerin yüzüne bakacak cesaretin yoksa sen sosyal misin?

Dünyayı sadece kendisi için yaşayan insanlar, sosyal olmak fiilinden genellikle mutlu olmayı anlıyorlar. Kendini insanlığa adamış tipler ise (bu tipler genelde akademisyenlerdir. Bunların ceddi benden sorulur…….Hakkaten bak) sosyal olmaktan, akademik bir topluluğun katıldığı bir kokteylde, asistanını (veya astını) nasıl azarladığından, veya ona hakaret ettiğinden dik başlılıkla söz etmek olarak anlıyor. İki sınıfa da girmeyen tipler ise, ki bunlar sosyo-psikopatlardır, sosyallik denince 2 Kaf Dağı kadar yükseklikte, Harun ile Karun’un hazinelerinden daha fazla bir meblağ sarf etmedikçe ulaşılamayan, Halley kuyruklu yıldızından bile seyrek görülen/bulunan ve en önemlisi ne olduğu bile bilinmeyen bir olgu olarak anlıyorlar sosyalliği.

Yok lebron ceyms

Eğer bu yazıyı 19 yy ın başlarında kaleme alıyor olsaydım herhalde şöyle başlardım ;

“İşbu kelam, elân kezzap mutasavvıflara ve dahi tasavvufun nüvesini fehmden yoksun zevatadır. Umulur ki eyice okuyup anlayalar, mucibince amel edeler…

Tasavvuf saçma sapan yere herkese sempati beslemek değildir, aşk teması adı altında eserlerle bir albümün %90 ını doldurmak değildir, “…bana dandik neyzen deseler hiç kızmam” demek hiç değildir (bkz:Benlik [enaniyet, yani kendini beğenmek] nedir?), “yok canım estağfirullah” desinler diye bekleyerek mütavazilik yapmak değildir. Durmadan susmak, ama bu davranışın tam aksine söze başlarken de “bence….” diye başlamak da değildir. Eğri oturup doğru konuşalım diyerek işine gelmeyenlere (eğer olay %100 doğru olsa bile) giydirmek, bunları da tasavvuf ayağına yapmak değildir.

Bu adam daahiiiii

“Geçen seneye intihar etmeye çalıştım ben biliyor musun ???” (süper şaşırmış bir ifade bekle yerek süzer) ”Hastaneye kaldırmışlar beni, az daha ölüyormuşum, 20 tane hap aldım abi, tabi hemşireye de yazdım o ara, daha sonra hemşire ile buluşunca sordum, bıdı bıdı bıdı…)Bu konseptteki insanlar sosyal olmaya çalışan, fakat psikopatlıkları sebebiyle müthiş bir darboğaza girmiş, insanları seveceğini mi yoksa onlardan nefret mi edeceğini kestirememiş, hayttaki işlerinin %99 unu geciktiren ve bu geciktirme sebebiyle başarısız olunca bunalımın âlâsını yapmaktan geri kalmayan tiplerdir diyebiliriz.Sosyal olarak bir yerlere gelmek, orada kalmaktan çok daha zordur ilkesini aslında tamamen özümsemiş tiplerdir bunlar. Bu kadar iyi anlamalarının sonucu olarak da sosyal olarak başarısızlıkları tesadüfi değil, tam aksine beklenen bir durumdur. Konuşurken insanların devamlı yüzlerine bakmak, fakat karşı taraf konuşurken,kendisinin ağzının sakız çıtlatmaktan başka bir iş yapmaması sebebiyle gerilmek/ gerinmek bazı sosyo psikopat varyantlarında görülebilir.