bildirgec.org

Bana yazdığın mektupları buldum bu evden taşınırken. Saklamışım her birini en derin kutuların içerisinde. Hem kaybolmasın, hem de kimse bulmasın diye. Belki kendimden saklamıştım onları. Seni bana hatırlmasınlar diye. Bomboş oda da bir başıma kaldım anılarla. Hüzün çanları çalmaya başlamıştı çoktan beynimde, gidişinin o sessiz çıglığı kulaklarımda. Birden kendimden geçtim, sanki ruhum bedenden çıkıp havalandı semaya. Titreyerek uyandım, hayallere dalıp sızıp kalmışım. Bedenim uyuşmuş, gözlerimden biraz da yaş akmış, elimdeki mektup ıslanmış.. tekrar dogruldum, oturup tekrar tekrar mekupları okudum.. Bana her yazdığın cümle tekrar içime işledi. Şimdi nerdesin nerde? Hangi uzak şehirde.?

Bu ayrılık tesadüf değil;Gidişlerini sayarsak.
Bu ayrılık hiç tesadüf değil.
Düşünüyorum da,
Son dakikalar biliyorum.
Son ay, son gün derken,
Son 30 dakika..
Ayrılıkta bile dakiksin,
Biraz daha uzasa, geç gitsen?
Hayır, hayır….
Hiç gitmesen, gitmesen, git-me-sen..
“Bozgun, yorgun ve halsiz;
Yüreğim artık sensiz.. “
Bana bunları söyletmesen,
Sen gitmesen..

Aslında ben de bittim,
gidişlerinin ardından bir bir eriyip yittim..
her gidişinin ayak sesleri, hala odamda sesleri,
sen gittin ben bittim, sen gittin ben senle gittim.
odamın tüm duvarlarına sinen koku,
sürdüğün ruj la adına yazdım aynama, hala yoksun burada..
Şehirler arası yolculuklar da tanıdık birbirimizi,
hafif karlı, sisli ve serin bir akşamdı gözlerimizin birbirine evet deyişi,
her an birbirimize yakınlaşırken, şeritler ayırmak üzeryidi ellerimizi,
yüzümüzü saklayan gecenin karanlığı, bizi hiç aydınlatmadı,
loş bir ışıktı gözlerimize vuran, karanlıgı yavaşça delen..
Şehirler arası yolculuklada tanıdık birbirimizi,
gözlerimiz orada tanıdı birbirlerini….

Ben seni hiç tanımadan sevdim,
Tanımakta istemedim aslında, gördüğüm gibi sevmek istedim..
sevdiğim o kişinin, gördüğüm o kişi olarak benim olsun dedim,
ben seni o masum halinle,
samimi gülüşünle,
ışıldayan gözlerinle,
yargısız sözlerinle sevdim.
Ben seni yalansız, saf, ürkek duygularınla,
Ben bende ki seni değil, sende ki Seni sevdim.
Herşeye inat, TEŞEKKÜRLER sevgili..

Dışarıda yağan yağmursun, üzerimi ıslatan damla damla,
Şimdi gözlerimdesin, gözlerimin her baktığı yerde.. gözlerimdesin.
Gittiğim yerdesin, yüreğimdesin, çok uzata mı sanmıştın, bak yine yanıldın.
ıslak gözlerle baktın bana, sonra ıslandı dudakların gözyaşlarınla, damla damla.
akıp giden zamandı aslında, zaman damlalarında saklıydı aslında,
anlamsız gibi gelsede bu rüya, şimdi yavaş yavaş anla anla..
Dışarda bir yağmur, dilimde eski bir şarkı;
“yagmur çok uzaklardan çagırıyor, gelirsen severim diyor..”
severmisin diye soruyor yagmur buluta, bulut hiç susmuyor gürlüyor yagmurla,
bulut göğü deliyor, yagmur bardaktan boşalırcasına yere düşüyor..
bulut hiç ıslnamıyor, ıslanmyı da bilmiyor, ne olacak ki diyor,ahmak ıslatansın…
Yagmur kırılıyor, üşüyor, titreyip kara bürünüyor, her taraf bembeyaz oluyor.
Bulut yaşlanıyor, dışarıda yagmur; içimde ateş, dışarıda kar; içimde yine ateş…
Gözlerimdesin şimdi alev alev, düştüğüm yerdesin, küllerimdesin..
külleriminden dogan yine bendim, bak yine sen yanıldın..!!!

Kurşuna dizilir ya sözler bazen,
bembeyaz bir tual, kapkara hayallerle resim edilir,
silip atılan aşk kırıntılarında,
hatıralar bir deprem enkazı gibi yerlebir..

Susmak çözüm olsa keşke, yada söylemek herşeyi;
belirsizlik en beter yara aslında, kabuk tutamama misali,
düşünmek gel-git’leri, bozmak bu düzeni,
dokunup acıttıgın bu koyu mavi umutlarıma
Gül kurusu günler kaldı şimdi elimde……….

Nekadar özeldi sana ait duygularım;
kimseye söylemeden sevdim seni ben.. Sen bile bilmeden.
içimde kalan 3 5 cümle var derken, birikip çıg oldular içimde,
sana taşan bir duygu seli var..
duygularımı sana yazdım aslında; elimde bir kagıt aklımda sen,
sen bana hiç gelmedin ama ben hep sendeydim… mutluydum..
mutluluk tek taraflı yaşanabiliyormuş bak bana bunu da ögrettin,
ögrettiklerin hep güzeldi zaten. güzeldin.. sen güzeldin.
gönlümden koptu yazdım bunları sana.. hepsi sana…
sen beyaz kadar zarif, yıldızların dizilişi kadar mütevazi,
ayın geceyi aydınlattıgı kadar parlaksın..
sen hayal edilince kocaman bir masal,
aslında bitmeyen bir rüyasın. ama sen hep güzelsin..

Gidiyorum herşeye inat;
Beni sevişine ragmen gidiyorum, çıkıyorum aşk kapından, sınırlarından..
Ben seni sevdim, sen hep ipleri kopardın,
kesik kesik olan düşüncelerime bir de Aldatmayı ekledin.
Şimdi elim ayagım kesik, yürüyemiyorum bile..
Susuyorum;
Korkuyorum;
Gidiyorum;
aldatılışımla beraber kendime dönüyorum.
Sancılarıma ilaç olan sen, şimdi bana acı veriyorsun.
Düşmana yenilmiş gibi gidiyorum;
başım yerde gururum elimde, malibum ama kime?
bir el’e…

Bekleyişlerdeyim, beklemek ne kadar zormuş meger;
Bi gülüşü, öpüşü, sesi, bir sözü, gözlerdeki o ışıgı, beklemek ne zormuş..
Yaprağın düşüşünü, hayatın akışını, sözlerin birleşip bir bütün oluşunu,
bir bebeğin büyümesini, elini uzatıp seslenişini…
Hep beklemekle geçti günlerimiz aslında, yoksun deyişimiz bile bekler bir bekleyiş içinde;
gidişlerin dönüşünü beklemek, verilenin alınmasını beklemek,
herzaman beklemek….
hep beklemek…
bekleteni beklemek…
bir hayat, bir insan, bir sevgili; hepsi beklenendir bizim için..

Şimdi böyle mi başlar ayrılıklar, ayrılıklar hep yakar
yakan ayrılık olsa ne yazar, yanan ürek olduktan sonra…
yüreğime basıp gidişin,
gidişler hep böylemidir.. böylemidir bu son söler.
Sözlerde başlayıp,
gözlerde bitşler,
sonrada terkedişler..
Aşkın izlerini taşımak, bir dövme gibi üzerimizde,
çıkmayan bir leke belkide..
Seni sevişim, kollarında oluşum, sesinle uyuyuşum.. hayallerimi süsleyişin..
Herşeyim, hep senleyim..
Sen bana hediyesin, kurasız çekilişsiz…