Düş-ün-ce
Artık dili yetmiyordu anlatmalara
Konuşmalar boğazındaki düğümle
Balgamlı bir hal alıyordu
Sigara ..
Akciğerlerinin tek parça çıkamicanı bile bile
İkinci paketi alıyordu
Tenine serin gelen tek yer..
Orda oturup sigara içmek
Gök gözlerini
Göğe dikmek
Boşluğu ve en dolu hallerini
Kendince enince ve boyunca
Kumlu bir çığlıkla
Bir falezden at-la-mak..
Düş-ün-ce konuşmaktı…
GİTMEDEN ÖNCE-2
Her şeyin başladığı şehrine geri dönmüştü Şehnaz. Buraları terk etmek kolay olmamıştı onca. edebilmişti fakat ve lakin devam etmişti yolunca…
Sınıfının en uzunuydu Şehnaz ve erkeklerden bile güçlü olmuştu artık. Canını sıkan birkaç çocuğu sessizce patakladıktan sonra vücudundaki değişmelere yönelmişti kızgınlığı. O uzun boyu artık dikkat çekiyor, büyüyen memeleri yürüdükçe savruluyordu. Elleri ve ayakları birbirine dolaşıyordu. Çalkantılı dönemine çocuk yaşta girmişti, kendisinin gördüklerine çevre de tepki gösteriyordu artık. Çok sevdiği abisi, kuzeni, canı ciğeri 17’lik yağız delikanlı Seyhan abisi de farkındaydı bu küçüğün genç yaşta büyüdüğünün. Okuluna bisikletle bıraktığı Şehnaz’ın yumuşak kalçalarına dokunuyordu bacakları, Şehnaz korkuyla karışık yabancısı olduğu şey-ler yaşıyordu. Birkaç gün sonra Şehnaz uzun süreli bir bademcik iltihabına yakalandı. Bir türlü iyileşmiyordu bademcikleri, konuşamıyordu kimseye anlatamıyordu o sindirilmişliği. Yaşadıkları ona ağır gelmişti, çok sevdiği dondurmayı eskiden eve getiren Seyhan ağabey o gün evlerine birkaç km kilometre uzaklıktaki ağaçlıkta ikram etmeyi tercih etmişti. Orasını burasını ellettirerek güç bela kurtulduğu, dondurmayı kulaklarına sapladığı zavallı Seyhan abisini oracıkta bırakmıştı. Koşarak eve gelmiş annesine tonlarca yalan söyleyerek banyoya koşmuştu. Vücudunun her bir yerini derisini soyarcasına keseleyip, temizlemişti, aklanıp, paklanmıştı… Bu durumu kimseye anlatamazdı.10 yaşında sahip olunabilecek en ağır sırra sahipti.
GİTMEDEN ÖNCE-1
Her şeyin başladığı şehrine geri dönmüştü Şehnaz…Buraları terk etmek kolay olmamıştı onca.Ede-bilmişti fak-at ve lakin devam etmişti yolunca…
Küçük ama kendine güvenen bir çocuktu Şehnaz. Kendine ait bir dünyası ve o dünyasına ait bir penceresi vardı. Şehnaz her gün sabah uyanıp o pencereden günün sancılı doğumunu izler,sonra da güne kendi doğumunu eklerdi.O hayalperest dedikleri garip sessiz çocuklardandı. Öpülmekten nefret eden, biraz huysuz, kömürce tüm dilleri ezbere bilen gözleriyle, itici bir yanı vardı.
