bildirgec.org

Mahallenin maşallahı el bebeği gül bebeği ayçanenko, uzun boylu, diri göğüslü, yay gibi kaşları, ok gibi kirpikleri olan baktığı erkeğe çadır diktiren, mahalledeki bir çok genci rüyalamış, mahallenin en güzel kızlarından biriydi. Birazcık mitoloji bilseydi kendisini afrodite benzetebilirdi. Çocukluktan beri bırikenyo ile aynı mahallede oturmakta olan ayçanenko bir türlü bırikenyoya olan aşkını dile getirememiş, yıllardır saç tavasının içinde kavrulan et misali kavrulmuşta kavrulmuştu. Bırikenyoyu ne yaptıysa kendine aşık edemeyen bu genç kadın çareyi annesinden kalma kara kaplı kitapta yazan *kocakarıhumbaa büyüsünde bulmuştu

Telefonun mesaj sesiyle o tatlı uykusundan uyanan Bırikenyo birkaç küfür savurdu içinden.
Uzun boylu geniş omuzlu ve oldukça yakışıklıydı. Kasabada kızların gözdesiydi ve bu yüzden
ona çapkırık bırıkenyo derlerdi. Babasından kalma tek katlı bir evde yaşamaktaydı bırikenyo.
gözlerini ovuşturdu ve mesajı okumaya koyuldu. Aslında içinden tuvalete gidip ilginç ve bir
o kadar yaratıcı bir şeyler bulmayı ümit ediyordu ama dündüklerini yapmadı. Mesaj
hüsinkodan gelmişti. Hüsinko mavi gözlü zayıf ve salak bir tipi vardı. Gülüşüyle oldukça
dikkat çekiyordu. Kendine farklı imajlar aramaktan kendini bulamamış utangaç ve çekingen
birisiydi. Husinkonun en büyük özelliği bir kız arkaşının olmamasıydı. Onun en yakın arkadaşı bırikenyo ve elleriydi. Bırıkenyo içinden “yine ne saçmaladı bu salak diye geçirdi ve mesajı okumaya başladı. Kankileto* nerdesin,elimde iki tane kız var yazıyordu mesajda. Bırikenyonun afyonu henüz patlamadığından mesajı ilk başta çözemedi ama sonradan içeği anladı. Gözlerine inanamadı. Hemen doğruldu. Gördükleri gerçekmiydi ? Oda bir mesaj gönderdi.
-yalancının ta …

Neden diyeceksiniz değil mi? Evet haklısınız siz o kadar çok memnunsunuzki konuştuğunuz konulardan. O nedenle ne zırvaladığınızın farkında bile değilsiniz.
Ben bir erkek cinsini temsil eden bir şahsım. Ve artık aynı muhabbetlerden o kadar çok sıkıldım ki. Haykırmak istiyorum artık……………..!!!

Biz erkekler neden toplandığımızda. Ya askerlik anılarından yada hayatımıza bir günlük, bir aylık, bir senelik giren kızları nasıl idare ettiğimizi, nasıl vurduğumuzu, nasıl ayrıldığımızı anlatmak zorundayızki ? Neden bizi terkettiklerini hep arkadaşlarımızla, dostlarımızla, yada yeni tanıştığımız insanlar bile olsa ısınır ısınmaz anlatmak zorundayız ki?Yada anlatılmak için bütün arkadaşlarımız bizi seçerler. Tamam eyvallah belki iyi bir dinleyiciyim ama neden ben!!!!!!Ben anlatim bir derdim var desem ben kimse bulamıyorum etrafımda ( bunu herkez yaşamıştır )…….Bıktım artık etrafımdaki bütün erkeklerin ve bütün kızların sanki dünyanın tek sorunu Aşk mış gibi davranıp, öle körü körüne yaşamallarına sinir oluyorum. Seviyormuş da karşıdakinin duyguları bitmiş ve terkedilmiş yada Onun için eskisi gibi duyguları yokmuş, uzunca bir zaman olmuş nasıl ayrılacağını bilmiyormuşmuşmuşmuş. Onu kırmak istemiyormuş falanda fıstık da bende yuttum misali dinleriz hep. Dostlarımızı arkadaşlarımızı bilmediğimiz insanları………!!!!!!!!!