Zaruri bir yemekte toplandık. Küçük dünyamızın büyük insanları denir, övgü yerindedir olması gerektiği gibi.
İyi arkadaşlar arasında hatta belki karı kocalar arasında bildik bir sorun vardır. Bir müddet sonra tıkanıp kalır konuşmalar. Memleket meselelerinden nefes alınması gerekir, gündelik sıkıntılar dertler bir kenara itilir, filmler, kitaplar onların da nihayeti var. Hayatlarını ezber etmişsinizdir, sizden de çok uzak değil zaten bu hayat.
İyi tanımanın kötü sonuçları; espri tarzı, mimikler, anılar vs. her şey aşina. Hele bizim gibi her Allah’ın günü bir saat de olsa kahve içmeye toplananlardan iseniz.
Dinlemeyi çoktan bıraktığımı onlar da biliyor. Nadiren dinler oldum ama tepkilerim yerli yerinde. En çok bana söylenirler ya bu uzun hikaye. Neymiş efendim onlar benim arkadaşımmış mış ta ben onların arkadaşı değilmişim. Bir kere adınız çıkmaya görsün. Neyse..
