bildirgec.org

http://www.pazarlamadunyasi.com/Desktopdefault.aspx?tabid=138&ItemId=269&Rtabid=22

http://www.turkolmak.org/content/view/1262/1/lang,tr/

http://arabolge.org/?q=node/32

partiler yapılsın

en frambuazlısından

kopanistiye hergün doğumgünü partisi yapılsın kampanyası

http://ladress.blogspot.com/2007/12/abd-bayra-bile-inde-retiliyor.html

http://www.nebilim.net/2007/12/fazl-say-gitme-cidden-sylyorum.html

…. saat 17:00 olmuştu kafam halen boştu doldurmak için caddeye çıktım aramaya başladım kendimi hayatımı beni var eden her şeyi ama bulamadım. Birkaç arkadaş beraber buluştuk saat 18:30’da birlikte tarlabaşı’na gitmeye karar verdik. Saat 19:30 divan otelinin arkasında bulunan parkta oturup soğuk havanın tüm gereksizliğini içimize hapis etme kaygısı idi bizimki. Doldurduk beynimizi beyinsizlik üzerine tüm yargıları sildik hep beraber. Amcalarım yine korumaya başlamışlar şahzadeyi ama nafile, kendilerini kollamaktan aciz bir durumda bulunanları başkalarını korumaya hangi kudret yeter ve ihsan ederdi.
İstiklal caddesi’nde galatasaray lisesi’nin önünde durdum kalabalık insan yığınının akışısı seyrettim seyrüsefer içinde herkes ve onları yönelten hisleri
İleri geri derken kendimi buldum tekrar boşlukda, boşluğumda sen vardın seni buldum orada. Elinden tuttum çekmek istedim ikimizi de o boşluktan ama hiçbir şey gelemedi elimden.
Seni düşünüyorum tekrar tekrar bakıyorum fotoğraflarına galata kulesi’ne girdim baktım istanbul’a aşıktım bu şehre, gecesi ise daha başka güzeldi. Buram buram fotojenik kokular sunuyordu insanlara… Bizler zaten fotoğraf olmuştuk bile.
Evime geldim üşümeye başladım donuyordum, kendimi ısıtmak için her şeyi yaptım ama olmadı halen üşüyordum. İçime girdin taaa derinlerine ama yine de olmadı, üşüyordum. Kalktım ve saçmalamaya başladım tekrar sensizliğin içinde…
(03:08) beni yok edecektin ama hala ben buradayım.

Herkese merhaba, sizlere bi forumda başımdan geçen 2 komik olaydan bahsetmek istiyorum olaylar şöyle gelişmektedir;

1. olayda program download bölümünde gezerken bi konuya rastladım gecenin bi yarısı bakmak pek içinden gelmese de bi çekicilikle kendimi konunun içinde buldum.
İşte arkadaş programı koymuş tanıtmış falan program şu: masaüstü yetmeyenler masaüstünü tıka basa dolduranlar için[ onlarda nasıl beceriyolar anlamış değilim :)) ] 2.masaüstü imkanı sağlayan bir program ne tesadüf yorumlarada bi bakayım dedim ve ilk yorumu okumamla kopmam bir oldu adam ne dese beğenirsiniz;

Az önce senden geldim… Az önce sende yittim, kayboldu sende geçmişim, düşüm, çiçeğim, sende bitti düşlerim…

Az önce bir kadın doğurdu, yırtınırcasına bağırarak, dünyayı yıktı haykırışı, bir kız bebek gülümsedi ışığa, ağlayarak… Sen ağladığını sandın, halbuki dudaklarındaki gülümsemeydi, göremedin sesindeki sevinci…Sen neyi gördün ki zaten, neyde bütünledin kendini, nerede aştın yüreğinin gizemini, kimle paylaştın?… Sahi sen, var mıydın, ben mi seni yarattım?…

Az önce geceydi, şimdi sabah oluyor, ben senden gelmiştim, sana gidiyordum yine.Hep mi öyleydi, ben mi öyle sanmışım?… Çok olmadı, daha yeni, az önceydi, bir dev küçüldü ,küçüldü, cüceye döndü… Prenses uyandı, yüzyıl sürmüştü uykusu, ayıldı… Ne kadar uyusan uyansan, sabah olur elbet, elbet sabahı getirir geceler… Böyle miydi o şiir, kulağımda çınlıyor mısraları?… Elbet gerçeği görür insan, ne kadar istemese de bir gün uyanır. Ben az önce uyandım, az önce, çok olmadı, hemen şimdi, az önce henüz sabaha bağlanmamışken gece, az önce seni gördüm, sende kendimi gördüm, gözlerinde sen vardın, tanımadığım bir sürü kişi yaşıyordu mavisinde, kalabalıktı, utandım, zaten hiç sevmezdim kalabalığı, orada ben yoktum… Üzülmedim sendeki yokluğuma, bendeki seni düşündüm, çok garip kalmıştı, çok yalnız, vefasız, sana benzemiyordu hiç.. .Gözleri başka gülüyordu, dudakları başka renkti, sesindeki uzak şarkı götürdü beni gerçek sana… Bendeki sen bir düştü, karanlıktı, hiç de aydınlanmamıştın zaten… Ben mi öyle sanmıştım yüzyıllarca?.. Sen sanmıştım, yok_u taşımışım yüreğimde bilmeden… Sabah oldu, ışığa kavuştu gün, tanyeri ağardı, şimdi ben varım, şimdi doğdum az önce, çok olmadı, hemen az önce bir kadın doğum yaptı, bir kız çocuğu gülümsedi dünyaya, ağladı sandın sen hep, sanmakla mı geçmişti zaten ömrün bilmem?… Bildiğim biri değildin zaten, yüreğimdeki sen başka biriydi çünkü… Çok fazla yabancı bir gülümseyişti yüzündeki , sen mi doğdun, yoksa ben mi bilemedim , ama bir kız bebek gibiydi dünyaya gelen, beyaz yüzüyle umut çağırıyordu dünyaya, esmer değildi, sana benzemiyordu… Gülüyordu, yeni doğmuştu, az önce, çok olmadı. Az önceydi…

Hayatımızı hep hayal ettiğimiz gibi ya da hep istediğimiz gibi yaşasaydık acaba nasıl olurdu? Ama düşünmüyor değilim hayal ettiğim gibi bir yaşamı. istediğim, zihnimde canlandırdığım gibi bir yaşam….süpermiş gibi gözüksede aslında hiç de öyle değil. Aslında, hayallerindeki herşeyi gerçekleştirebilenler gerçekleştiremeyeceklerini aklıllarında kurmaya başlamıyorlar mıdır? Kim bilir? Ben bilmiyorum az önce de demiştim. Hayal ettim, ulaşmaya çalıştım hayallerime. Bazen ulaştım bazen de gerçekleştiremediklerim beni yıldırdı. Ama herşeye rağmen halen hayal kurmaya devam ediyorum. Biliyorum ki yine bazıları gerçekleşmeyecek, olsun ben hayatı böyle hayat da beni böyle seviyor. Hayallerim sakın kaybolmayın ve her zaman tam istediğim gibi gerçekleşmeyin. Çünkü o zaman ümitlerimi kaybedebilirim değil mi?