iyi romanın, iyi edebiyatın peşinde koşmaya çabalarken, ne kadar geç kalmışım aslı erdoğan okumaya..kırmızı pelerinli kenti okuyorum. daha ilk cümlelerinden itibaren seziyorsunuz iyi cümleleri, kaliteli, nefis benzetmeleri.. mükemmel, saf bir türkçe. bir kitap mı okuyorsunuz yoksa izlediğiniz bir film mi. tasvirleri de çok iyi yazarın..
edebiyatla ilgilendiklerini söyleyip yusuf atılgandan bihaber olanları duymak, garip. anayurt otelini, aylak adamı duymamak ne garip. öykü diyen ağızlar nasıl bilmezler bodur minareden ötesini…
bu kadar mı sade ve derin olabilir bir yazarın dili..
oğuz ataya ışık tutan eşsiz yazardır, o..
başka dünyalara gitme özlemini ve taşra sıkıntısını öyle iyi anlatır ki metinlerinde..
murathan mungan, tüm metinlerini severek, ilgiyle takip ettiğim yerli yazarlardan biri. yazar 50. yaşını elli parça adlı kitabıyla kutlamıştı. işte o kitapta yazarın muştuladığı, benim de epeydir beklediğim kadından kentlerden haber var. Ocak ayından itibaren kadından kentler’i bitirmeye kapandı, mungan. inşallah en yakın zamanda kitapçı raflarında görebileceğiz, kadından kentleri..
bazı yazarlar illa dost ederler kendilerini. sırdaş. arkadaş hatta. sürüklerler peşlerinden. bir iz gibi. işaret. içtikçe susarsınız. kana kana içmek yoktur sözlüklerinde.
oturup konuşasınız, gizlerinizi açasınız gelir onlara. çok değildir sayıları sizin için. çoğalmazlar zira. her cümleleri. her sözcükleri. harfleri.
kitaplarından kitaplarına koşmak istersiniz. işaretler toplarsınız satır aralarından.
paranın cinlerini okumak benim için tam da böyle bir deneyim oldu. murathan mungan. satır satır. sözcük sözcük murathan mungan. kana kana içmek, bitirememek üzerine..
kim bilir kaç kez aldım elime. sonra bıraktım. devam etmeye çalıştım gene. sonra kaldı. atladım kimi yerlerini. yine denedim. gene. yok. olmadı. oğuz atayın tutunamayanlarını okuma serüvenim böyle sürdü epey. kendimi nadasa bıraktım sonra. başka isimler başka kitaplarla yola devam ettim. sonra ustanın günlüğünü okudum. nefis bir okumalık. şimdi de bir bilim adamının romanı ile nefes alıyorum. müthiş. çok keyifli. diğer kitaplarını da okuyacağım. nihayet tutunamayanlar gene. sonunda. hep.
edebiyata iki yazılık ara vermiştik. yıldız tilbe’den sonra da iyi bir şiirden bahsetmiştik. ki perihan mağden’in şiirlerini genel olarak da beğenirim. sanırım mağden’in sadece romanlarını sevemiyorum..
öykülerle aranız nasıldır bilmem ama iyi bir öykücüden söz etmek istiyorum. tek amacım var. belki biri okur bu yazıyı. belki bir kitap okumak ister. belki de daha önce tanışmadığı bir kaleme merhaba demeyi..
sait faik’in yazdığı öyküler bilinir en çok. oysa yazarın birtakım insanlar ve kayıp aranıyor adlı iki romanı ve şimdi sevişme vakti adlı bir şiir kitabı da var. georges simenon’dan yaşamak hırsı adlı bir kitabı çevirdiğini de ekleyelim.
o günlerde şiir arıyordum. yani iyi şiir. şiire, iyi şiire susamıştım. neyse ki onu buldum. köşe yazılarını severdim onun. sonra romanlarını. en geç şiirlerini keşfettim. siz de okuyun, görün istedim. içinize sinsin istedim. dokunsun. bulaşsın. illa ki değsin…
türk edebiyatının iyi isimlerini konuşmaya orhan pamukla devam edelim. ben yazarın görece daha popüler olan 1997 ve sonrası romanlarını değil, 1980-1995 arasında yazdığı romanlarını çok beğenirim.
mesela cevdet bey ve oğulları, mesela sessiz ev, mesela yeni hayat, kara kitap. kar’ı okurken çok sıkıldım. benim adım kırmızı’yı yarım bırakmıştım. yazarı sevdiğim için olsa gerek “öteki renkler“i çok sevdim..
velhasıl sakın kar’ı, benim adım kırmızı’yı okuyup, pamuk hakkında önyargılara kapılmayın derim. ilk yazdığı romanları çok daha iyi..
pamukseverler biliyordur 2007 aralıkta “masumiyet müzesi”(bir aşk romanı) adlı yeni romanı çıkacak deniyordu, 2008 şubat oldu kitap ortalıkta yok, sakın bu da bir pazarlama stratejisi olmasın.
belli mi olur?
türk edebiyatında dün murathan munganla başladığımız yolculuğumuza bu kez elif şafakla devam edelim..
notos öykü dergisi yüzyılın 40 romancısını seçmiş. listenin ilk yirmisi açıklandı, ilk yirmi arasında elif şafak ismine rastlamayınca şaşırdım açıkçası..
yazarın pek bilinmeyen esrarlı ilk öykü kitabından bahsetmek isterim zira ünlü yazar, kitabı piyasadan toplatır çünkü bu ilk kitabını (kem gözlere anadolu) hiç sevmez..
yazar, mesneviden besleniyor büyük ölçüde ama Şafak’ın türk ve dünya edebiyatını da çok genç yaşta sindirdiğinden söz etmeliyiz..
babasını sevmiyor, soyadı olarak kullandığı “şafak” ünlü yazarın annesinin adıdır..
külliyatı içinde hangi kitabının en iyi olduğu üzerinde epey düşündüm. sonuçta “siyah süt” ve “med cezir” hariç tüm romanları gayet iyi. romanlarının içindeyse “mahrem” ve “pinhan” bence en iyileri..
foto sabah resimleri, ayşe kulin ‘in iki önemli öykü ödülünü birden aldığı, çok iyi öykü kitabıdır. yazar, özellikle “taş duvardır benim sevdam”da teknik açıdan doruğa ulaşır. okumaya başlarsanız imkanı yok bırakamazsınız. çok iyi öykülerdir velhasıl. sakın yazarın “bir varmış bir yokmuş”unu okuyup ayşe kulin öykücülüğü adına önyargılara kapılmayın. ne yapıp edip “foto sabah resimleri”ni sindirin bir..öykücülüğümüzün son yirmi yılı açısından bir başka çok iyi örnek de şebnem işigüzel’in “hanene ay doğacak” adlı kitabıdır..
