Yine geldiler geliyorlar demeye kalmıyorlar zaten çoktan gelmiş beni bekliyor bile.Evden çıkarken anahtarı çevirirken başladı bu sabah.Önce hafiften bi korku salıyor kalbine,mantığın öne gerçiyor ilk başta ‘hayır delimisin’diye rahatlatıyorum kendimi.Asansörü çağırırken yine başlıyor hafiften boşver diye bastırıyorum arsız endişemi,kendimi apartmanın dışına bir atabilsem,o üç basamağı atlayıp yere bir basabilsem biliyorum geçecek(!)sanırım.Oh be işte dışarıdayım en sonunda ne bitmez dortbuçuk dakikaydı öyle.Merdivenden döşeme taşının tamda ortasına atlıyorum demekki işlerim iyi gidecek bügün.Kahretsin şimdi bütün taşların ortasına basmam gerekecek dış kapıya varıncaya kadar.Neyseki sonra asfalta çıkacam böyle bir sorunum olmayacak.Bu defada asfalttaki çatlaklara basmamamya çalışacağım allah kahretsin deliriyorum galiba.Otobus durağı.Otobüse binerken basamağın tam ortasına basıyorum,bu iyiydi en azından,seviniyorum.Sorun başka şimdi yerime geçip oturuyorum istemeye istemeye.Arabalar geçecek yanımızdan bissürü.Hepsinin plakasını okuyacam tabiiki.Numaraları toplayıp tekmi çiftmi bakıcam,dörtün katımı kontrol edicem sonrada bütün plakaların harflerini birleştirip cümle kuracam.Şuna bak karşıdaki çocukla kız birbirlerinin üstüne atlamamak zor tutuyorlar kendilerini.Sinir oluyorum ben burda ölüm kalım mücadelesi veriyorum onlar hiç aldırmadan oynaşıyorlar.Benim gibi biri daha varmıdır burda ,hayır sanmıyorum herkes çok sakin görünüyor uyuşuk uyuşuk oturuyorlar işte.Az kaldı az sadece on dakka sonra inecem okulun durağında.Akşama kadar rahatım en azından.
