Virtual Poet denilen program 60.000 gibi akla hayale gelmeyecek bir kelime haznesi ile çok sevgili şiir yazarlarına yardımcı olmak amacıyla tasarlanmış..
Girilen kelimenin benzerlerini çat diye çıkarmasıyla ünlüymüş..
Download adresine de buradan ulaşabilirsiniz..
Sanat böyle bir şey olsa gerek..
şiir mi , mâni mi bilemiyorum ama âilecek yarım saat kesintisiz dinledik ,güldük , eğlendik. dinleyiniz , dinletiniz 🙂
Selamlar,yıllardır şu aşağıdaki şiiri yazan şairin diğer şiirlerini aramaktayım. Bir gören, tanıyan, bilen varsa haber verirse sevinirim. Bu şiire ilk defa yıllar önce Beyoğlundaki bir kitapçıdan aldığım amatör bir şiir kitabında rastlamıştım. İmza olarak Mehmet Çetin ismi var, ancak üslup olarak bildiğimiz Mehmet Çetin’in şiirlerine benzemiyor.
meraktan çatlamak üzereyim…
HEY, LOREENA !
Hepimiz ölcez
Kalbimizle, hey !
Bu bahar gelmeden ölcez Loreena
Sesimizle iğne deliğinden geçerken
Bir iç cinayete kurban giderek ölcez
Aşkımız kusacaz o ağuyu haydaa ile
Aydan önceki çıkışta çok salakça
Tepetaklak ölcez tepe tepe kullanılan
Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzakbu kadar mavibu kadar geniş olduğuna şaşarakkımıldanmadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben…
Bahtiyarım…
Nazım Hikmet Ran
gözümden kaçanlara bir örnek.
kıyamadım paylaşmamaya, tarih 25 nisanı gösteriyormuş ne gam.
üstâd fazıl hüsnü öyle güzel ifade etmiş ki yaptığımız işi :
“Hiç kimse yazarak yalnızlığını gideremez.”
Şiirin genelde,tutkulu bir aşkın ardından ya da sonu yıkımla,trajediyle sonuçlanmış bir aşktan damıtılanlarla (bu platonik bir aşk da olabilir,günümüzde böyle şeyler pek kalmadı gerçi)yazıldığı,genel bir kanıdır.Hoş,şair eğer dünyaya ”şiirsel”bir gözle bakıyorsa,bir kuş kanadına ,bir ağaç yaprağına bile dizeler,yazabilir,imgeler doğurabilir.Tutmak,bir şeyleri tutmak,hayata tutunmanın bir yoludur..
Bir takıma duyulan aşk,tutku,oldukça uzağında olduğum bir duygu durumdur.(küçük bir çocukken,renklerinden ötürü,Beşiktaş’ı öylesine severdim,büyüyünce geçti).Bu haber, ,tutkuyla seven ve tutanlara,tuttuğu takım aşkına 45+1 şiir yazabilmeye bir örnek.
ntvmsnbc Türk Edebiyatı’nın yaşayan efsanesi ve duayeni Fazıl Hüsnü DAĞLARCA ile yapılan sohbet ağırlıklı röportajı yayınlamış. İlgilenenler eminim ki baştan sona keyifle okuyacaklardır.
Yaşamayı severken bir büyük saltanatım vardır; şiiri sevmem. Bu saltanat, bildiğimiz saltanatları geçer, aşar. Çünkü saltanatlar coğrafi bir düzeyi kapsar. Gerçek sevgiye erişen kişi, hatta herkes sevgiyi ilk keşfeden gibidir. Ben bunu çok hissettim. Hani gelinle güveyin birleştigi odalar var ya zifaf odaları, orada her çocuk -onlara çocuk diyelim artık burada- bunu keşfeden gibidir. Halbuki bu arının binlerce yıldan beri yaptığı bir iştir. Atın bile, arının bile… Bu doğanın bakireliğidir.
Artvin‘de mahkemeye savunmasını şiir ile yapan, sanık makamındaki Aşık Gülhani‘ye karşı Cumhuriyet Savcısı da mütalaasını nazım ile kaleme alıyor.
Hangi ağır yüktür sırtına yüklenen
Nereden akar yalnızlığımın sırları
Bir olup dolabilir miyiz söyle
Yoksa kaybolup açılabilir miyiz
Yeniden karanlık okyanuslara
Tüm kumsallarım senin yengeçlerinle dolu
Kalelerim birer birer elden çıkarıldı
Ağır bir muhasara da kaybettik
Şimdi hangi tepelere sürmeliyiz atları
Kararın kesin mi
Kesin kararlar, hep keskinlikler getirir
Bunu böyle bilesin!
Kendi vadimin sonunu yaşıyorum
Fırtınalar ormanın bağrında kaldı
Unutmanın bir şekli bu şehir
Bu karanlık, bu çürüme, bu trafik…
Eve geç geliyor artık çocukluk
Bir şarkı kestik dün akşam: kelek!
Okulların üstü açık kaldı diye
Renkli bir cehalet örtüyor medeniyet
Okumayı söksen de çaresi yok
Aptal kutusu hepimizi sobeleyecek
Acemi bir gülü var umudun
Açıyor olmadık yerde
Eskiden çamurla oynardık
Şimdi bu yaşamak, balçık
Kırk metrekare ithal çamlı bir park var
Parkta tenefüs gibi bir bank…
