bildirgec.org

2009 Beyoğlu Sahaf Festivali, Taksim’deki Gezi Parkı’nda hal-i hazırda devam ediyor. Bu yıl üçüncüsü düzenlenen festivalin haberini alınca gitmek için sabırsızlanmaktaydım. Tarihin ve edebiyatın hangi tozlu sayfalarıyla karşılaşacağımı düşünüp heyecanlanırken merakımı gidermek bugüne nasip oldu. Ailecek Kadıköy-Taksim otobüsüne atlayıp soluğu Taksim’de aldık. Böyle bir etkinlik için güzel ve merkezî bir yer seçilmiş, beğendim. Hafta sonu olmasına rağmen beklediğim kalabalık yoktu, şaşırdım. Haberlerde yazan el yazması ya da Osmanlıca kitap, dergi ve buna benzer bilumum eserlerin sergilendiği standlarda “Keşke üniversitede biraz daha asılsaymışım şu derslere de , Osmanlıca okumayı unutmasaymışım!” dedim, hayıflandım. Standları gezerken tanıdık simaların gençlik hallerine (Burada, bildiğimiz kitapların eski baskılarına yönelik bir teşbih sanatı icra edilmiştir.) rastlayıp yüzümde keyifli bir gülümsemeyle dolaştım.

http://www.istanbulhaber.com.tr/haber/beyoglu-sahaf-festivali-basladi-13202.htm

bugün yine fena çuvalladım bakalım yarın delik deşik ettiğim çuvalları dükebilecekmiyim!!!bazen üzerimdeki yük beni asfaltın altına itiyor ve bazen onun altından çıkamıyorum.şimdi hala asfaltın altındayım berbatım!!!kimsenin göremedikleriyle konuşuyorum bazen,geceleri camda sigara içerken aslında orada olmuyorum.ben hep çuvallıyorum ben hep inişteyim.çocukluğumdan beri “hayatta inişler ve çıkışlar var” dediler ama benim yaşamımda çıkış hiç olmadı ve olmayacak aslında çıkşa izin vermeyeceğim.çok derdim var, kimseye anlatmak istemiyorum ve insanların bana dertlerini anlatmalarını istemiyorum.çevremde kimseyi istemiyorum çünkü insanlar beni sadece geriye doğru itiyorlar,benim hiçbir doğrum insanların doğrularıyla örtüşmüyor,insanlarla birlikteyken hep donuk hep mesafeli hep dalgınım.oysa kendimleyken ne kadar mutlu,huzurlu ve konuşkanım.hiçbir kız arkadaşımı yeteri kadar mutlu etmedim.evet etmedim ve bunu bilerek yaptım ve onlar benim için sadece bedensel olarak cardılar onların düşünceleri yada yaşamları beni hiç ilgilendirmiyordu ve sırf bu yüzden onlarla sadece benim istediğim zamanlar buluşup birlikte oluyordum.ki zaten onların hepsi normal yada toplumsal doğrularla yoğrulduğu için bana ve ilişki türüme alışamayıp gittiler.aslında onları yargılamıyorum ki zaten söylediğim gibi yaşamımda çokta önemli değillerdir onlar!!!onlar gidince yenileri gelir ama benim bu hasta yapım hiç değişmez bundan dolayıda hiç çalışmadan ve hiç sizin hayata atılma olarak gördüğünüz iş yaşamına girmeyeceğim.ben sadece alıp çantamı bir sahilde küçük kulübemde yaşayacağım.yada bir yerlerden küçük bir meblağ para bulup sahaf dükkanı açıp içinden hiç çıkmadan yaşayacağım.bütün gün kitaplar ve müzik beni insanların hırslı,kindar,ikiyüzlü… dünyasından kurtaracaktır.

Oraya buraya not ettiğim kitap isimleri olmuş 15-20.
Bi hesap yaptım, tutuyor 150-200.
Cüzdanımı ceplerimi yokladım, 30-40.
Param oldukça alabilirim, sahaf bulup 20 liralık kitabı 5 liraya alabilirim,internetten kapağına ve arka kapak yazısına bakmakla yetinebilirim..
Bu işte bi yanlışlık var…
Yazar, yayınevi, hakları saklıdırı,kopyası, korsanı anlamam;
Kitaplar bedava olsun…
Yetti artık!

Evlerinde kütüphane olan insanları gördükçe özenirim hep, sahafdan, sokaktan toplanmış onlarca kitap, çok güzel durur evdeki raflarda, sokaktan kitap almayı da çok severim, bu nedenle eski de yeni de olsa önce okunmuş kitap satıcılarına uğrar oradan almayı tercih ederim, kütüphane babadan evlatlara geçecek en güzel mirastır bence.

Bu kütüphane de güzel tasarlanmış, bol çeşit var ve istenilene kolaylıkla ulaşılabiliyor.

Can Aktan’ın internetteki kütüphanesi

elimde üç adet küçük prens çevirisi var (cemal süreya’nınki de dahil olmak üzere) fakat ben ilk okuduğum, tadı damağımda kalan ve bir talihsizlik sonucu biri tarafından kaybedilen >:( nihal yeğinobalı çevirisini (engin yayıncılık) arıyorum. kadıköy sahaflardan elim boş döndüm. bildiğiniz bir sahaf var mı?(beyazıt sahaflar demeyin sakın:)