Çetin cevizdir, kara kış. Atlatmak zordur, her seferinde farklı bir haliyle yıkmak ister insanı, her seferinde farklı bir şekilde devirmek ister karşısındakini. Kimi zaman tipi olur yağar; göz gözü görmez, kimi zaman fırtına olur eser; toprağa bağlı bir kök bırakmaz, kimi zaman da buz olur dondurur, insan kendine sığınacak bir kapı arar.
Hayatımın kara kışını yaşadığımı düşünüyorum ama insanın hayatında tek bir kara kış olmaz biliyorum.
Bizim kız yaşantısına böyle devam etmek zorunda olduğunu anladığından beri hayat daha da tatsız olmuştu onun için. Kızın kendine çektirdikleri sürekli aklına geldikçe kızdan uzaklaşan bir adam, omzuna binen ağır iş yükü yüzünden iyice cansızlaşan bir beden ve giderek ruhsuzlaşan bir kalp. Adamı böyle tanımlamak hiç te yanlış olmazdı. Kız karşı tarafın hevessiz geçen telefon görüşmelerinin ardından kendini mutlu edebilmek adına televizyonda yayınlanan dizilerin eski bölümlerine bakıp bakıp saçma esprilere gülüyordu. Kimse anlamamalıydı mutsuz olduğunu ve zaten anlamalarına da gerek yoktu. Hep bu dönemi aşacaklarını düşünüyordu. Bu kadar yorgun bir bedeni olmasaydı sevdiği adamın belki şimdi yanında olurdu kızın. Buluşur, kavuşur, sarılır, öpüşür,…..
Ne iş gününün bitmesine yarım saat kalması, ne yarının cuma yani son iş günü olması, ne dip boyasının gelmiş olması ne de cebinde ay sonuna kadar 40 ytl olduğunu bilmesi ve hatta bu boyayı bile yaptıramayacak olduğunu anlaması bile canını yakmıyordu.
Sevdiği insanın kendini görmek için heves bile duymaması kadar canını hiçbir şey yakamazdı. Gözleri doldu yine. İşyerinde ağlanmazdı. Evine gidince rahattı ne de olsa. Oraya sakladı gözyaşlarını.
Aşk lazım aşk, aşk..Şarkı sözleri geldi aklına.
Ne yapmalıydı? Beklemeli? ya da hareket etmeli? Yeni bir aşk arayışına girişmeli? Ya da adamda varolan aşkı alevlendirmeli?Bir sonraki güne kadar beklemeye karar verdi. Belki bir şeyler değişirdi bir günde..
Ne de olsa bu kız hayatınızda görebileceğiniz en iyimser, aşkına en bağlı, en sadık, aşkını en çok sahiplenen kız. Mütevazi davranamadı ve ‘keşke benden binlerce olsa’ dedi..
Başkalarının cahilliği mi, yoksa benim ruhsuzluğum mu anlamaya çalışıyorum!Bu aralar çok fazla gündemde olan MOBESE kameralarından bahsediyorum.Cahillik veya ruhsuzluk ile alakasına gelince; benim, son derece işe yarayacağını düşündüğüm bir sistemi nasıl protesto ediyorlar, aklım bunu almıyor, sinirleniyorum ve daha da gerilmemek için demek ki ben ruhsuzum ki bu insanları anlayamıyorum diyorum.İşe bakın ki bu teknoloji cahili insanlar bir de internet sitesi açıp bütün cevapları MOBESE kameralarına karşıt olan bir anket bile düzenlemişler. Eğer siz de kendinizi bu sistemle BBG evinde gibiymiş gibi hissediyor ve bundan rahatsızlık oluyorsanız, bu siteye üye olabiliyor ve destek verebiliyorsunuz.İnsanların bu şekilde psikolojilerinin bozulacağını ve bu sistemin hiçbir şekilde yaramayacağını da iddia ediyorlar!Resimdeki arkadaşlarını da sadece “bu küçücük hareketi”nden dolayı polislerin gözaltına almasına çok içerlemiş, sinirlenmişler.Oysa bu arkadaşları çok önemli bir şahsiyet imiş…Kendileri bir “gözetleme kamerası oyuncusu”!Ben de bu durumda işe yaramayan bir oyuncu bile olmayı beceremeyen bir ruhsuz olarak susuyorum!
