Bakın, şimdi Mehveş Hanımla ilgili olarak size anlatacaklarım tam olarak doğru değil, bunu itiraf etmeliyim, nasıl söylesem? Aslında yarı fantastik bir anlatı… Ama aynı zamanda o kadar gerçek ki…
Hele bir de sizinle karşı karşıya olabilseydik misafir odamda… Dantellerim pek güzeldir, çoğu sevgili halamın eseri. Ha, o mu? O küçük ceviz etajer de annemden kalmadır. Onun sevdiği “şeyler”i orada saklarım. Üstündeki şişeyi mi sordunuz? Reve D’or… (*) Bitmesin diye gözünün içine bakıyorum, çünkü annem öte dünyaya göçeli bir kaç yıl oldu, çok severdi bu kokuyu, sadece misafirliklerde kullanırdı, işte bunlar artakalan son damlalar. Korkarım artık üretilmiyor…
Aslında, “hem çayımızı yudumlayalım, hem de şu benim macbookdan youtubeu açıp görüntü eşliğinde sohbet edelim” diyecektim ama, malum, Türk halkı olarak cezalıyız… Onun için büyükbabamın gramofonunu çalıştırayım önce, hemen geliyorum yanınıza…
Aaaa sormadım da, çayınızı nasıl içerdiniz? Neyse canım, tam tavşankanı işte, fazla koyu değil… Bakın, bu bademli kurabiyeleri de bu sabah yaptım, taptaze, buyrun buyrun afiyet olsun…
