ahhh bebeğim. ne acılarımız ne de korkularımız bizi yüceltmeye yetmiyor.
hayatın bütün ağırlığını, bütün acılarını bağıra bağıra taşırken sessizliğimize insanları suçluyoruz. oysa ne yaptık ki biz. eleştirmekten ve üzülmekten başka. sözlerimiz neden hep havada kaldı. neden gülümseyişimizin altında hep gözyaşlarımız yattı.
önce birbirimizi anlamadık. insanları anlamamazlıkla suçladık. benim hayyam tadımı kim bilir senden başka. kimse. bu sana özel. senin için.
senin gözlerinde, sözlerinde eridiğimi kim bilir. kimse bilmez bunları. belki sen bile bilmezsin. her cümlemin altında saklı sundum sana aşkları. ya duymadın yada duymak istemedin. buna hiç içlenmedim. olur dedim kendime hayat ne zaman senin yanında oldu ki…