bildirgec.org

http://www.dograyan.net

Evet bu benim yolum,
Beni elinde büyütürken, bana anlattığın “ne olursa olsun kendininkini seç” dediğin “yol”um. doğrularımla yanlışlarımla, hatalarımla, günahlarımla, ayıplarımla, mutluluklarımla, planlarımla, hayallerimle..
zorlasa da günlük alışkanlıklar, ben kendi yolumdayım artık. senden uzakta. bedenler farklı yönlere gidiyor bazen, ruhlar birlikte kalsada. ya da bir ruh diğerininkinden kopaMAsada. Sevginin bazen gitmene neden olmasını savunurdunda, literatr cümleleri etme bana derdim. “Zorlarsa sevgin gitmelisin”i savunurdun da, akıl sır erdiremezdim. Çocukmuşum sevgilim. affet beni. Benim sevgim gitmemi emretti, seni değiştirmenin daha doğrusu bunu istememin yanlışlığını gösterecek kadar olgunlaştı içimdeki sen. Sen hep aynı çizgideydin. hep kendi yolunda yürüdün. ben ise hep tali yollarla bağlandım sana, kendi yolumda gittiğimde oldu elbet, ama düzenli aralıklarla senin yoluna girdim. Beraber yürüyelim istedim. yollardaki kişi zamirlerinin önemi yok dedim kendi kendime. ne farkederdiki senin yolun “bizim yolumuz” olsaydı..
çok şey farkediyormuş..
ben kendi yolumdayım şimdi. kendi yolumda gidiyorum. bu seni de beni de acıtıyor, acıtacak daha biliyorum. ama Bedellerini ödemeye razıyım. artık yeni bir tali yol yok benimkinden sana geçiş için. senin yolunu bile kaybettim. göremiyorum. bulamıyorum, aramıyorum.
Benim yolumda senden çok şey var ama Sen yoksun.. Tıpkı seninkinde hiç varolamayan ben gibi.

SNT

Kişisel sınırlar, yaşama özgürlüğü, hak ve hürriyetlerimiz..
Bunlara önem vermediğimiz öyle çok zaman var ki..
Karşımızdakini kendi malimiz zannediyoruz. Onu sıkarak, boğarak bizim istediğimiz gibi bir yaşam sürdürmesini istiyoruz. Karşı tarafa güvenmediğimiz izlenimi verdiğimizi anlayamıyoruz bile o bize söyleyene, haykırana dek.
Ona, ‘gitme, yapma, etme, durma, susma, başlama’ diyoruz. Ne için? Ha ne için? Boş yere.. Bizim istediğimiz gibi olsun ,hareket etsin, kulumuz köpeğimiz olsun diye, bacağımızın dibinden ayrılmasın diye. Biraz sert oldu tabirler belki ama kendiniz hem bu akılları verip hemde böyle hatalar yapınca sert oluyorsunuz işte.Kendinize karşı bile sert oluyorsunuz. Onun sizinle olup, sizi sevmesiyle yetinmiyorsunuz, değişmesini istiyorsunuz. Kimse kimsenin eşyası değil. Evlense de olmuyor, olmayacak. Her birimizin istekleri, zevkleri ayrı, ve bu ayrılıkların kavga sebepleri olmasına kendimiz sebep oluyoruz aslında. Aslında bunlardan kavga olmaz, olmamalı. Saygı başlıyor ilişkilerde bir yerlerde , başlamalı ama hep devam ettirmeliyiz. Zamanla tükenmesine izin vermemeliyiz ve sevgi var diye saygıyı tüketmemeliyiz. Hiç bir zaman sevgi tek başına yeterli olmuyor. Sadece sevgiye sarılırsak elimize kalan gözyaşları oluyor.
Haksızmıyım tüm bunlarda? Ben akıllanıyorum, akıllanmayanlar da akıllansın diye yazdım haddim olmadan. Zor ama öğrenilemeyecek bir şey değil bu. Saygının sevgiye kapı açtığı gerçeğini unutmayacağım bundan sonra, siz de unutmayın …