bildirgec.org

Cehennem’ de cayır cayır yanmaya hazırım ben artık !

Güney’ in güzide şehirlerinden birinde yaşayan ben, dışarıda 41C’ yi gösteren sıcaklıkta tüm öğle ve sonrasında koşuşturup durdum. Hem kendim için bile diil + değmedi bile onca koşturmaya, çünkü hiç bişi hallolamadı…

Apt. nın kapısından içeriye girip yüzüme o loş serinlik çarpıncaya kadar da kendimde diildim; son 4 saate dair tek hatırladığım şey : sıcak, yapış yapış hava ! Ama şimdi home sweet home…

Daha bunun temmuz’ u var, ağustos’ u var…

Ve dahası, o gidiyo; onca sıcak tek başına çekilecek, haksızlık diil de nedir bu ??

ben bırını sevıyormusum ama karsılıklı sevısıyoruz tek taraflı degıl yada ben oyle sanıyorum karısı varmıs adamın bende bılıyormusum kadınla telde konusuyoruz, onla telde konustugumuz cumleler yankılanıyor halen kulaklarımda sesını cok net hatırlıyorum güya telefonumuzda goruntuluymus kadını goruyorum …… kadın otobus beklerken kavga cıkartan yelloz kadına cok benzıyor, ben susuyorum onu dınlıyorum konusamıyorum kı fırsat bırakmıyor lubu lubu lup lubu lubu lup ….. oluyor bırden paylasılamayan adam cıka gelıyor kadın susuyor ve adam ıkımızıde terk edıyor aslında adamı sevmıyorum hıssı var ıcımde kadının adamı cok sevdıgını duyunca bırden adama karsı ıstahım kabarıyor

Çok kisa kesmeye calisacagim. Su an Izmir’in Bostanli diye bir semtinde bir internet cafeye geldim, sirf az sonra yazacagim duyuruyu yapmak icin. Ama ELOY’la muhabbete dalinca, unuttum ben. Hemen yaziyorum..

Bu aksam saat 22:00 – 02:00 saatleri arasinda Bostanli Telefon Bar’da “Pink Floyd Night – part II” adinda bir etkinlik var. Sadece Pink Floyd’a adanmis bir gece. Pink Floyd konserlerinden goruntulerin de yer alacagi ve Pink Floyd severlerle bulusma sansini yasayacaginiz bu geceye tüm Izmir’lileri bekliyorum. Ben oradayim. Hafif.Org pankarti acamayacagim ama. Uzerimdeki Pink Floyd t-shirt’ünden tanirsiniz belki beni.

Başımdan geçenler hakkında konuşmak istiyorum,.. garip bir rüya gördüm mesela,..
pazartesi sabahı garip bir rüya gördüm.
bir arkadaşımla evlenmişim. geniş bi yerde yaşıyoruz. onun ailesi, benim ailem akrabalarımız. ev değil ama burası sanki ağaç dalları arasında kurulmuş bir platform ve karşılıklı odalar bir koridora açılan. han gibi. evleneli bir kaç gün olmuş ama hiç birlikte yatmamışız. bunun sebebi tamamen bizden kaynaklı. o’nun dayısı yada amcası var bilemiyorum -ama bende dayı olduğu için daha yatkın geliyor- ondan çekiniyor(uz). çok muhafazakar. herşeye karışan ailenin en büyüğü sanırım. birlikte yatmamız bizim burada ki herkesi rahatsız ediyor. arkamızdan konuşuluyor da yüzümüze bişey denmiyor. bir gece onun odasına giriyoruz karşılıklı odalarımız. ama onun odasının içinden bir kapıdan dayısının odasına geçiliyor. yatağa giriyoruz. olmuyor yatağı dağıtıp benim odama geçiyoruz. birlikte oluyoruz o gece. sabah bizim beraberce odadan çıkışımız şaşkınlık yaratıyor ahali üzerinde. dayı geliyor birden bakiremiymiş diye soruyor bana. o anda anlıyorum neden çekindiğini ondan. evet diyorum -halbu ki değil- çarşafı getirin diyor. temizledik biz diyorum. kimseye bişey kanıtlamaya ihtiyacımız yok. o o an bana bakıyor onu kurtardığım için gözleri parıldıyor. ama ben onun eşi değil de arkadaşıymışım gibi.

diyorum ki sevgili günnük insan hayatına bu kadar çok şifre vb numaralar sokulmamalı. her banka kartı ve kredi kartı için birer şifre. birer hesap numarası. müşteri kodu. internet bankacılığı şifresi. gizli soru ve cevabı. annemin kızlık soy adı. bunları ayrıca alış veriş kartları içinde sayabiliriz. internet var ki başlı başına şifre cenneti zaten. osuruktan teyyare şifre verdim o yare.

bitti mi hayır sigorta numaramız var. kimlik numaramız var. ösym numaramız var. sicil numaramız var.

yaz bir yere deme sakın. hepsini aynı yapta deme. neden yazıyorum bunları.çünkü teleweb şifremi unuttum. Bloke oldu. 444 0 444 ü aradım.

sevgili günlük. ne kadar adiler yaaa. heriflere iyi davrandıkça tepeme çıktılar yaaa. anlamıyorum iyi davranmanın yardımcı olmaya çalışmanın neresi yanlış. nerede hata yaptım ben ya. iyi davranarak mı. yok yok bazı şeyleri görmezden gelmek. BABAM yaşında adamlara çıkışmak olmaz dedim ama nerdeee. adam değillerki bunlar.işe girmeden önce sert yöneticileri eleştirirdim. ne serti kırbaç lazım bana. lanet herifler. saf saf emekçiler zart zurt inandım durdum. müstahak bunlara. bok herif hepsi. lanet okuyorum hepsine. bir de içlerinde binbir güçlükle işe aldırdığım herifler var ki onlara ayrıca lanet okuyorum. adi bok herifler. bu kadar çıkarcı. fesat olunmaz ki kardeşim. yani topu topu 10 dk. ayrı kaldık şurda. para için ruhunu satar bunlar be. kaldı ki beni oooo. şerefsizler nefret ettim hepsinden. durun geliyorum ama. nerde benim kılcım

çoook sıkılıyorum.küçükken bir tiyatro izlemiştim tv de ama. perran (perihan mı yoksa? -neyse) kutmana soruyorlar sanat nedir diye (yoksa müzik miydi? -neyse) o da şey diyor. hanii bööööyyyle. hani şurdan böyyle. göğüslerini sıkıştırarak hani şöööyleee. dat dat dat dat. gibi bişeyler diyordu.

heh işte bende tam böööyyyyle….

BABAMın akciğer kanseri olduğunu öğrenmiştik. 02 Şubat 98’de kaybettik.

kanser olduğunu öğrendiğim de hayatımda çokta bi şey değişmemişti. şaşkındım yalnızca 17imde olmama rağmen şaşkındım. yani benim BABAM nasıl hasta olurdu ki?! herkes hastalanırdı ama benim BABAM hastalanmazdı. güçlü adamdı vesselam bişey olmaz(dı)… hayat normal seyrinde devam ediyordu. ve ben ve çevremizde ki herkes BABAM da ki yaşam sevincini gördükçe hastalığı yeneceğimize emindik.

(Sigara)

başarılı bir ameliyat ardından tüm kanserli hücreler alınmıştı. artık sağlıklıydı BABAM, ancak beş sene içinde tekrar etme riski vardı. nitekim daha ameliyat izleri geçmeden tekrar etti lanet olası. radyoterapi seanslarına başladık. sürekli istanbulda kalıyorlardı annemle. bense hala hiç bir şeyin farkında olmadan hayatımı yaşıyordum. sadece bir noktayı anlamıyordum. herkes hasta olurdu ama benim BABAM olmazdı. küçük bir noktaydı benim için ve üzerinde durulmaya değmezdi, nasıl olsa düzelecek(ti)…