bildirgec.org

gördüklerim , duyduklarm , yaşadıklarım … hayata – yaşamaya dair ne varsa. herşeyiyle insanın kendisini bir bütün olarak görmesi. ait hissetmesi. Unutulan duygular. unutuluyor çünkü unutturuluyor. yapaylık kol gezerken bize ait olmayan duyguları yaşamaya özeniyoruz benimsiyoruz sanki bizimmiş gibi. Gerçek olmayan mutluluklar , gerçek olmayan üzüntüler , gerçek olmayan sevgiler. İşte tek sorun değinmek istediğim. Duygular yozlaşıyor hangisi gerçek hangisi değil ayırt edemez hale geliniyor. Koca bir boşluğa düşülüyor zamanla. Kimse anlamıyor nedenini suçlayacak basitlikler seçiyor kendine farkında olmadan bir yalanı yaşıyor… yalana alışıyor gerçekler acıtır oluyor. Çoğu zaman alışmak sorgulamaktan daha kolay geliyor. Bize sunulanı kullanmak külfet olarak görülürken bizim olmayan düşünceleri ezberliyor tüketene kadar yaşıyor ve ardında yenileri ediniliyor. Bundandır kişinin kendiyle çelişmesi , değerlerini kaybetmesi işte tamda bundandır ki yalanı doğal kabul etmesi … özeleştiri nedir bilinmiyor. Halbuki ne kadar da çabuk eleştirilir kişi değil mi? Önyargı edinmek , insanları kolayca silmek kendi eksikliklerini onlara yüklemek hiç olmadıkları şeylerin bedelini ödettirmek … kendine de baktığını söyler tamamlanmış olduğunu hisseden , hiçbir zaman olmadığı şeyi anlatmaktan çekinmez , kendide inanmak ister inanırda… maskesiyle mutludur o , tekerleme gibi ağzından eksik etmediği “ ben” ler … benlikleri kelimelerden ibaret. Sadece anlatılır asla yaşanmaz…

Ankara’nın büyük yurtlarından olan T.B.Yurdu’nun halleri diye başlamak istiyorum…
İnsanlar küçücük bir odaya 8 kişi tıkıldıklarında psikolojileri nasıl da zamanla değişiyor…Geçen gece koridorda sigara içiyordum, saat gece iki buçuk suları…Odalar sessizliğe bürünmüş bizim oda da dahil, herkes uykusunun bilmem kaçıncı evresinde diye düşünürken birden blok kapısına biri vurmaya başladı.Hem son kuvvetiyle vuruyor hem de “yüz dokuz,yüz dokuz!Buraya gel!”diye bağırıyordu.(yüz dokuz oda numarası bu arada) Nasıl oldu anlamadım meğer hiç kimse uyumuyormuş,birden koridora bütün insanlar toplandı ve başladılar olanları seyretmeyi. Ben mi? Ben hala garip bir şekilde, kayıtsızca sigara içmeye devam ediyordum. Bir kaç dakika sonra güvenlikçi ağbiler 109 numaralı odadan bi kaç kişiyi çağırdı daha sonra olay çıkaran çocuğu yaka paça geri götürdüler,sanırım çocuk alkollüydü. Her neyse olay o değil zaten, benim açımdan görünen tablo insanların nasıl da meraklı oldukları (meraktan da farklı bi şey ama doğru kelimeyi bulamadım) ve benim nasıl da olaylara yabancılaşmam. Evet bu T.B. Yurdu’nda kalmaya başladığımdan beri garip bir şekilde yabancılaştım kendime,olaylara,insanlara canlı ve cansız her şeye… Beşiktaş’ın bi maçı olsa da izlesek her yeri birbirine katsak (Oftaş maçı sonrası metroda olay!) Kurtlar Vadisi’nde iki adam öldürseler de izlesek Vaaayy Beaaa desek gibi tamamen kendimi oyalayıcı şeyleri bekler oldum. garip bi yazı oldu galiba ama T.B. Yurdu’nda kalmak bana hiç mi hiç iyi gelmedi…