bildirgec.org

Camdan kadınlar artık silkinmeli!
Kahraman Çayırlı

Meselenin eğitim ve ekonomik bağımsızlık olduğunu savunuyordum. Değilmiş. Zihniyetimizin topyekûn değişmesi gerekiyor. Kadınlarımız, maaşlarını kocalarının ellerine sayıp, ayın geri kalanında harçlık dileniyorlarsa beylerinden, bağımsızlık nerede kaldı?Şu ana dek kaleme aldığım tüm makalelerde eğitimi çözüm olarak sunuyordum. Oysa “erkeğin aldatmasına alışacaksın” diyen sevgilisine gülümseyerek bakan, en büyük hayalinin evlenmek olduğunu söyleyen üniversiteli kızın sonu ne olur sizce? Şimdinin ataerkil söylemlerine itaat eden genç kızlar, çok değil birkaç sene sonra dayak yiyorlar kocalarından. Üniversite mezunu kocaların eşlerine, ilkokul mezunu ya da hiç okumamış kocalardan daha yüksek oranda şiddet uygulamaları, beni afallatıyor. Öyleyse okullarımızda sürdürülen eğitim-öğretimi, bir de erkek egemen kültürü yeniden üretmesi bağlamında yeniden irdelememiz gerek. Ama esas odaklanmamız gereken, aile. Gizliden gizliye babaları üzerinde otorite kurmaya çalışan, kırılıp bükülüveren anneleri gören, onları kendilerine rol model alan kız çocukları, büyüdüklerinde farklı mı davranacaklar?İlk olarak kadın-erkek hepimizin ciddi bir farkındalığa ihtiyacımız var. Özellikle de kadınlarımızın. İçselleştirdiğimiz bu eşitsizliği, hepimizin değiştirmek istemesi gerek. Hâlihazırdaki erkek-egemen düzeni her an, her dakika yeniden üreten medyanın böyle bir değişim sürecinde etkin rol oynayacağı, açık. Tüm gün kadınlarımızın ne denli mağdur olduklarını gösteren melodramatik yayınların yerini feminist bilinçlenmeye yönelik faydalı programlar almalı.İkincisi, eğitim sistemimizi düşünelim. Soru sormayı, araştırıp düşünmeyi teşvik eden bir eğitim sistemine doğru yol almalıyız. Yoksa kuru matematik-fizikle kimsenin hiçbir konuda bilinçlenemeyeceği gün gibi ortada.Zihinlerimizdeki tek boyutlu, altı boş feminizm tanımları da başlı başına bir yazı konusu. Her ne kadar popüler kültürün bir öznesi olarak görülüp, hep eleştirildiyse de, Duygu Asena’nın her kitabı, her cümlesi okuyanda bu konu üzerine sahici bir aydınlanma sürecini tetikleyebilir.

Bıyıklılar

Kadın Adayları Destekleme Derneği’nin geçen günlerde basında yer alan “Meclise Girmek için Erkek Olmak Şart mı?” kampanyası devam ediyor. Başbakan’ın “Kadınlar mal mı ki kota koyalım?” şeklindeki sevgi ve anlayış dolu tepkisine mazhar olan KA-DERüyeleri, “Biz kadınlar, kotayı bir ayrımcılık, kadınları bir “mal”, korunmaya muhtaç bir yaratık durumuna düşürme unsuru veya “erkeklerin ianesi” olarak görmüyoruz. Biz kotayı; Kadınların parlamentoda daha yüksek oranda temsilinin sağlanması için fırsat eşitliği açısından erkeklere oranla dezavantajlı olan kadınlar için geçici olarak kota konularak, mecliste kadın sayısının artmasının sağlanmasını istiyoruz.
Dünyada tam 81 ülkede kota uygulanıyor; bu ülkelerden 16’sı kotayı anayasa ile düzenliyor, 27’si ise seçim yasasıyla düzenliyor, 43 ülkede ise kota siyasi partilerin tüzüklerine konulan hükümler çerçevesinde ve seçim adaylarını kapsayacak biçimde hayata geçiriliyor.” diyorlar.KA-DER’lilerin ortaya koyduğu bazı çarpıcı gerçekler şunlar:

1. 1935’te ve tek partili yıllarda kadınlar Meclis’de %4.6 oranında 18 sandalyeyle temsil ediliyordu. Şimdi % 4.4 oran ve 24 sandalye ile.
2. 72 yıl önce parlamentomuz, kadın temsilinde Dünya ikincisi idi. Şimdi 167 ülke arasında 163.
3. AB ülkeleri ile kıyaslandığında da sonuncuyuz. Raunda meclisinin %49’u, Malta’nın %9.2’si kadın.
4. 72 yılda Meclis’e 8.294 erkek, 186 kadın girdi. 72 yılda toplam kadın sayısı şimdiki meclis toplamının yarısı dahi olamadı.
5. 2002 seçimlerinde meclise giren siyasi parti listelerinin ilk 3 sırasında sadece 7 kadının adı vardı.

Kadınların siyasi temsili konusunda beğenmediğimiz Afrika ülkelerinden sonra geliyorsak burada bir sorun yok mu sizce? “Kadınlar siyasete ilgi göstermiyorlar.” deyip çamura yatmanın da alemi yok, siyasi partiler kadınların ilgisini çekecek program ve etkinlikler düzenliyor mu acaba?

deneyelim: ……………………………………………..!