Hiç gülmez,
Hiç sevmez,
Hiç söz etmez,
Hiç gün görmez,
Hiç birşey istemezdi o adam…
Gayri meskun hayatın mekan-ı viranesi,
Metruk bir meskenin kiremit altı kesimi,
Nefse dair sadece bir-iki güvercin sesi,
Bu güzey hanede olmadı başka nedimi,
Ortada; bir ayağı kırık, pürüzlü, ahşab masa,
Etrafına dizili; iki minder, üç gazete yaprağı,
Dahası; bir iskembe, bir çömlek, bir maşrapa,
Ve de bir resim üzerinde mazinin toz toprağı,
Yüzünde olan silinir resmin lakin resimdekinin,
Yüzünden olanlara vebal harfiyat yığını yıllar,
Meftunu belki hala laçin gözlü o mahbubenin,
Üzerine çöken taş, toprak olsa da hatıralar,
