bildirgec.org

Ünlü ayakkabı tasarımcısı Kobi Levi ‘ nin tasarladığı bu ayakkabılar tam anlamıyla tasarım harikası .

tasarım budur !

dikkat, böcek fobisi olanların bakmamasında fayda var.

burada böceklerin aşkına tanıklık etmiştik, şimdi ise ona biraz ters olan bir şeyden bahsedelim.
ölüm.
böceklerin dünyasında ölüm çabuk ve zalimdir. fakat bu acımasızlıklarında bile bir ihtişam, bir gizem barındırırlar.

buradaki site, bu küçük dünyadaki ölüm anlarını yakalayan fotoğraf karelerinden oluşan çarpıcı bir koleksiyon sunuyor.

bu sersemletici fotoğraflara ek olarak bun – la – ra ve şun – la – ra (0–0–0–0–0) da bakabilirsiniz.

………..

Dünyanın moda merkezlerinin birindeyim. Öğlen yemek yediğimiz restoranın bahçesinde kahve içerken etrafıma bakınca insanların vücutlarını nasıl birbirinden daha gösterişli yapmak için giriştikleri pahalı yarışı seyrediyorum. Süper bir espresso eşliğinde gözlerim nereye bakacağını şaşırmış durumda.. Çok güzel kızlar, çok güzel erkekler.. Herşey aşırı mükemmel… Elimde fotoğraf makinam, bacaklarımı nehrin kenarına uzatıp kendi kendime diyorum ki; “ne işin var senin bu cikimiki mekanda? al makinanı şehrin içine gir“.. Arkadaşlarıma onlarla moda gösterisine gelmek istemediğimi söyleyip akşamüstü buluşmak üzere yanlarından ayrılıyorum.. Hep çok sevmişimdir yabancı şehirlerde keşifler yapıp fotoğraf çekmeyi.. Hatta kaybolmayı sokaklarda ve sormayı… Böyle yapınca asla unutmuyorum, hangi şehri gezdiğimi.. Bugüne kadar çok kaybolduğumu da itiraf etmeliyim. Ama hep bir şekilde yön buldum ve o kaybolmalar beni girilmez yerlere götürdü, güzel estantaneler yakaladım… Saatlerce gezdim…. Hüzünlerimi serpiştirdim… Hayallerimi bıraktım sokaklara…

Aklıma çocukluğumdan beri oynadığım bir oyun geldi… Çocukken kumsalda yürüyüşe çıkınca kumsala derdim ki; „bana bir deniz kabuğu hediye eder misin?.. şimdi yürüyorum…lütfen önüme çık, lütfen önüme çık“… Bulurdum da… Bazıları halen evimizin bahçesindedir… Onlarca, belki yüzlerce kez oynayıp bulduğum kabuklarım vardır… Şimdi aynı oyunu bu dev şehirde oynamak istiyorum….

Geçenlerde bir e-posta aldım, sizlerle paylaşmak istiyorum. Ciddi bir mevzuya parmak basıyor…

“On dokuz yıl evveldi. Stockholm’e gitmiştim. Bir otele indim. Geceydi.

Sabahleyin, traş olmak için lavaboya gittiğimde, aynanın yanında ilginç bir not gördüm. Lütfen diyordu, traştan sonra jiletinizi çöpe atmayın. Yanda bir kutu var, oraya bırakın. Bir tek jiletle dahi olsa, İsveç çelik sanayisine yardımcı olun. Doğrusu hayretler içinde kaldım.

Çocukluğumdan beri çelik eşya denince akla İsveç çeliği gelir. Bir çok eşya üzerinde “İsveç çeliğinden yapılmıştır” diye yazardı. İste o ülke, kullanılmış bir tek ufacık jiletin bile çöpe gitmesini istemiyor, ona sahip çıkıyor, gelen turistlere rica yollu uyarıda bulunuyordu.