bildirgec.org

hüma kuşu

Hüma kuşunun asla yakalanamayacağı ve bu kuşu bilerek öldürenin kırk gün içinde öleceğine inanılmaktaıdır. Yine bir inanışa göre bu Hüma kuşunun küllerinden yeniden doğmak için kendini yaktığı ifade edilmektedir.Hümakuşunun ayaklarının olmadığı, yere asla inmediği, havadan yumurtladığı ve yavrusunun yine havada yumurtadan çıktığı söylenir.
Türk edebiyatında ulaşılamayacak bir mertebede yer alan Hüma kuşunun tanrıya kadar gidip geldiği ve yıldızlar arasında dolaştığı efsanenin bir diğer ögesidir. Bundan dolayı bu kuşa Türkçe lehcelerde Kumay ve Umay kuşu olarakta bilinmektedir.
Eskiden hükümdar ölünce millet bir meydanda toplanırmış ve Hüma kuşu kimin başına konarsa yada gölgesi kimin üstüne düşerse o kişinin hükümdar olduğuna dair bir inanış varmış. Hümayunun padişah, hükümdar manasına gelmesi ve devlet kuşu denmesinin altında işte bu inanış yatmaktadır.

st.Edward

Osmanlı İmparatorlugu dışında imparatorluklar genellikle taçla simgelenmiştir, taç giyme törenleri çok büyük tartışmalara, sevinçlere üzüntülere yol açmıştır. Aslında sembolik olan bu taçların her biri ayrı bir hikaye barındırıyor ve tarihe tanıklık ediyor.

Saint Stephen

Alabildiğine gösterişli olan hükmetmenin simgesi taç aslında çok merak uyandırıcı bir konu, hangi hükümdar nasıl taç takmış insanın ilgisini çekiyor.Aslında buraya değişik tasarlanmış taç fotografları koyacaktım ama sonradan gerçekten kullanılmış taçlarda karar kıldım.(İngiltere kraliyet taçları)

elizabeth 2

Tarihe damga vuran taç giyme töreni 2.Elizabeth‘in 1953 yılındaki taç giyme törenidir.27 yaşında taç giyen Elizabeth’in taç giyme töreni BBc kanalında naklen yayınlanmıştır.Bu konuda ilginç anektodlar var taç takan kişi olan başpiskopos elinde evirip çevirmesine ragmen bir türlü tacın önünü bulamaz, ayrıca yullar sonra açıklamalara göre kraliçe makyajını kendisi yapmış ama bu bir sır olarak saklanmış.

Bir arkadaşımızın tamlama ile ilgili yazısı geç de olsa (bende hep öyle oluyor, herhalde geçakıllı olduğumdan) aklıma bir eski misali getirdi.

Efendim geçmiş zamanın birinde; epeydir barış içinde yaşayan bir ülkenin hükümdarı sıkıntıdan neredeyse patlamak üzere imiş. Ne yapsa nafile, sıkıntısı azalacağına artmaktaymış habire.

Vezirlerinden birinin önerisi üzerine, ülkede ne kadar yetenekli varsa saraya toplamasını buyurmuş. Gelenler arasından en iyi yeteneği seçmek ve biraz da cansıkıntısını atmakmış amacı.

Bir varmış bir yokmuş, masallar diyarında Binbir gece masalları varmış…
Eser(ORTA ÇAĞ); Şehrazat’ın hükümdar kocası Şehriyar’a anlattığı hikâyelerden oluşur.
Hikâyelerin doğuşunun özü; kral Şehriyar, bir gün karısının kendisini aldattığını öğrenmiş.O kadar öfkelenmiştir ki, bütün kadınların sadakatsiz olduğunu düşünerek, kadınlara büyük bir kin beslemiştir… Önce kendisini aldatan karısını öldürtür. Vezirine, her gece için yeni bir gelin getirmesi emrini verir. Her gece yeni bir gelinle birlikte olan Şehriyar, birlikte olduğu her kadını tan vakti idam ettirir…

Vezirin akıllı kızı Şehrazad bu duruma son vermek ister. Önce Şehriyar’ın eşi olmak için aday olur, sonra evlenirler. Şehrazad kardeşinin yardımınıda alarak, her gece Şehriyar’a hikayeler anlatmaya başlar, tam şafak vaktinde, hikâyenin en heyecanlı yerinde hikayeyi yarım bırakır, Şehriyar merak içinde kalır..
Merakını gidermek için her gece Şehrazad’ın idamını erteler. Kitabın tamamı, Şehrazad’ın Şehriyar’a anlattığı hikayelerle doludur…….. Böyle böyle derken Şehrazad, 3 erkek çocuk dünyaya getirir. Uzun yıllar sonra Şehriyar’ın öfkesi geçmiş ve artık karısının sadakatine inanmıştır.Bununla birlikte verdiği emri kaldırır. KAYNAKÇA……

Hikayelerin hepsinde farklı konular işlenmiştir.
Eserin içeriğindeki tüm hikayelerin de ayrı ayrı filmleri çekilmiş.

KARINCAYI UNUTMA

KARINCANIN SAHİBİNİ UNUTMA!…

Hükümdarın biri kaybettiği savaşta tutsak olur ve hapse düşer. Demir parmaklıklar ardında umudunu yitirir.

Böyle umutsuz bir zindan gününde, duvara boş boş bakan gözlerine, bir karınca takılır. Zindanı bir buğday tanesi ve bir karınca ile paylaştığını fark eder o an. O andan sonra gözlerini hiç ayırmaz karıncadan. Karıncayla konuşur, dertleşir. Karınca ise hiç oralı olmaz. İşine bakar karınca. Kendinden kat kat büyük bir buğday tanesini yuvasına ulaştırmak için her gün çabalar durur.

geçenlerde bir arkadaşımın önerisiyle gazeteci ve yazar hıfzı topuz‘un ocak 1999’da remzi kitabevi’nden çıkan “Taif’te ölüm” isimli tarihi romanını okudum.

mithat paşa

kitap kısaca, iki kez sadrazamlık yapmış Mithat Paşa’nın, Osmanlı imparatorluğunu çağdaşlaştırmak,sağlamlaştırmak için yaptığı çalışmaların, uğradığı haksızlıkların ve dönemin gaflet içinde olan yöneticilerinin hayatlarından önemli olan kesintileri bize sunuyor.
kitap hakkında şurada epey bir bilgi verilmiş. ilgilenenler bakabilir.
Kitabı okurken son osmanlı sultanlarından 2. abdülhamit hakkında bilgi toplamaya başladım ve ilgimi çeken değişik yorumlara rastladım.
sözgelimi mustafa kemal onun için :””Abdülhamid’in idare tarzı azami müsamahadır. “(Kaynak : Abdülhamid’in Kurtlarla Dansı , sf 327 , Mustafa Armağan) derken, Enver Paşa, Beylerbeyi Sarayı’nda hapis olan sabık sultanı ziyaretten dönerken Talat Paşa’ya ağlaya ağlaya şu itirafta bulunur: “Başımıza ne geldiyse bu adama yaptıklarımızdan geldi ve daha ne gelecekse o yüzden gelecek.”
yine günümüz tarihçilerinden prof.ilber ortaylı ise;”Dünyanın son hükümdarı , son evrensel imparator 2.Abdülhamid Han’dır.” demiş.

II. Abdülhamit

bu araştırmalarım sırasında 2. abdülhamit’in fotoğrafçılıkla da ilgilendiğini öğrendim.
şurada bu konuda bir yazı var.
derken üye olduğum bir gruptan Abdülhamit’in tüm fotoğraf albümlerine ulaşabileceğim bir link yolladılar. oh ne âlâ…
biraz daha araştırınca 2.Abdülhamit’in ABD kongre kitaplığına hediye ettiği (tarihini bulamadım) 36 adet fotoğraf albümü( albümde 1200’den fazla fotoğraf var) olduğunu ve bunların bir abd üniversitesinin sitesinde sergilendiğini öğrendim. linke tıkladıktan sonra karşımıza çıkan arama kutusuna “ABDUL-HAMID 2 COLLECTION” yazıp tıklayınca albüme ulaşılabiliyor.
örnek fotoğraflar:

beyoğlu

sirkeci limanı

son olarak Abdülhamit’in boğaz köprüsü projesini yaptıran ilk kişi olduğunu biliyor muydunuz?…

II. Abdülhamit’in köpRü pRojesi…

( umarım asparagas değildir, zira net ortamında her yazılan doğru olamayabiliyor!)
bakalım bu yazıdan sonra kitabı kimler okuyacak, ya da önceden kimler okumuş?
selamlar/sevgiler/saygılar

Gazi, Sucau’d-dünya ve’d-din, Ihtiyaru’d-din ve Seyfu’d-din gibi unvanlara sahip olan Orhan,Tahtı kardeşine bırakmayı teklif edecek kadar da mütevazı bir kişiliğe sahip ancak kardeşi bu teklife sıcak bakmamış ve yardımcısı olarak kalmıştır.Enerji ve ustalıkları ile çevresindekileri etkilemeyi başaran bir hükümdar. Diğer padişahlar gibi toprağı genişletmesi gerektiği bilinciyle yola çıktığında hedefi babası gibi güçlü olabilmekti. 38 yıllık idare dönemi olmuştu.Görünüşü insanları kolay etkisi altına alabilecek kadar görkemliymiş. Huy olarak ise mülayim bir yarısı varmış. Zaten bu genelde o kültürü almış halkı idare edecek mevcudiyete sahip olunması gereken bir özellik. Halk kendine yakın bulduğu, kaprisi olmayan, kendine tepeden bakmayan ve adil olabilen yönetici ister, bulunca da yanında yer alır.Yoksulları hep gözetir hatta onlara verilecek hizmette kullanılan ocağı bile kendisinin yaktığı görülmüş. Kısacası yoksulun hakkını gözetecek kadar yürekli bir insan.Birçok fetihlerde bulunmuş ve başarılı sonuçlar elde etmiştir.