Hep duymuşuzdur. Dünya kadar malı var ama mutsuz. Kulak misafiri olmuşuzdur, neredeyse herşeye sahip ama tatmin olamamış, huzursuz…Evet, var boyle birileri. Sizin, bizim belki ismen bildiğimiz yahut bilmediğimiz insanlar var bu konumda olan.
Lunapark aynalarına bakmama gerek yoktu, çünkü aynanın önünden çekildiğimde, normale dönmeyecektim..
En sevdiğim şey, yine de kabarık etek giymekti, bu kez bir yakınımızın düğününde, denedim, tam ondört yaşımdaydım. Dans pistine çıktığımda, öyle kendimden geçmiştim ki, çevremin boşaldığını farkedemedim..Sadece kendimleydim ve herkes bana bakıyordu, o an hırsımdam, daha çok döndüm, döndükçe, büyüdüm ve büyüdükçe havaya yükseldim, uçak oldum, ve utancımdan orayı terkettim.. BU BEN DEĞİLDİİİİİİİM, OLAMAZDIM.
