bildirgec.org

Bugün derneğe giderken, başsağlığına gidip getmeyeceğime hala karar vermemiştim.Kolay değil evladını kaybetmiş bir anneye gidilecekti.Hele benim gibi, yaklaşık 2 yıl önce annesini aynı korkunç hastalıktan kaybetmiş biri için hakikaten çok zordu.Çünkü biliyordum ki, dünyada konuşulan hiç bir dilin, hiç bir kelimesi ona ilaç olmayacaktı.Ama o yaşlı minik kadına borcum verdı. Çünkü o, dünyanın en soğuk gününde annemin cenazesine gelmiş ve yanımda olmuştu.Bu acılı anne,seksenli yaşlarını çoktan aşmış minik kadın, dernekteki herkesin çok hayran olduğu ve gıpta ettiği Muhterem Teyzeydi ve 50 ‘li yaşlarındaki oğlunu, henüz 6 gün önce kaybetmişti.

hakkında iki farklı hikaye duyduğum nokta hala (veya nokta ana), bulabildiğim dizeleriyle içimde birşeyler sıkışıp kaldığında, ağlayıp-gülemediğimde, her seferinde acısına beni hüngür hüngür ağlatan vefakar bir karadeniz kadınıdır. ayağının altını öpmek istediğim anadır.

birinci hikaye şöyle ki;

kocasını da bir savaşta kaybeden nokta ana, oğlu ahmet ‘i de kırım savaşında şehit verir. ardından memleketi rize/çamlıhemşin’ den kalkar gider kırım’a ve oğlunun naaşını buraya getirerek toprağına gömer. sonrasında kendi de ölene kadar, hiç bitmeyen bir ağıt yakar oğlu ahmet’ e.

ikinci hikayeyse,
kırım’ a gurbete giden ahmet orda cezaevine girer ve ince hastalığa tutulup ölür. tüm yakınlarını çok erken yaşta yitiren nokta hala da ömrünün son gününe kadar, bu sonsuz ağıdı yakar..