Evimizin karşısında ki giriş kata taşındıklarında MS hastası olduğunu filan fark
etmemiştim. Zaten daha ilkokula giden bir çocuğun bunu fark etmesine de imkan yoktu. Hatta o devirde MS diye bir hastalıktan bile haberi yoktu kimsenin. Kaç yaşındaydı o zamanlar bilmiyorum. Bana yaşlı gelirdi. Ama ona annesi baktığına göre 40’ larında olmalıydı.
Bütün gün camın kenarında oturup sokağı seyrederdi.
Annemle sokağa çıktığımız bir gün, camdan bize seslendi, nereli olduğumuzu filan sordu, kardeşimi ve beni çok sevdiğini ne de güzel çocuklar olduğumuzu söyledi. Annemde onu sevmişti. Sonra bir gün annem tatlı yaptı ve onlara da bir tabak yolladı. Tatlıyı ben götürdüm. Beni içeri buyur ettiler. Yatağı camın kenarındaydı. Bütün günülerini ve gecelerini aynı yerde camın önündeki yatakta geçiriyordu. Ağabeylerinin çocukları gibi ona Hala dememi söyledi. Tekerlekli iskemle denen şeyi ilk orada görmüştüm. Ayaklarını altına almış, her zaman ki gibi perdenin aralığında sokağa bakıyordu. Ayaklarını altına alabildiğini görünce yürüyememesine çok şaşmıştım.Çocuk aklımla ayaklarını altına alıp kıvırabilecek birinin, yürüye de bileceğini düşünmüştüm. Kas hastalığı filan gibi kavramlar bana çooookkkk uzaktı. Bir de ilk kez evinde böyle geniş kütüphanesi olan biirni görmüştüm. Kütüphaneye baktığımı görünce, geri getirmek şartıyla kitaplardan alıp okuyabileceğimi, kütüphane de çocuk kitaplarının ve ödevlerime yardımcı olacak da ansiklopedilerin de olduğunu söyledi.
