bildirgec.org

font

merhabalar,

nette hep görüyorum bu fontu adını bilen var mı?

veya idirebileceğim bir yer?

http://www.fikirzula.com/bilmiyorum-diyebilmek/

Bilmiyorum ….

dedim….

Bilmemek, sorulan soruları cevapsız bırakmak hiç harcım değildi ama artık öyle yapıyordum. Hafiflemiştim herşeyi bilmek zorunda değildim, kontrolü bırakmıştım.. Ne güzel bir kelimeydi bu böyle, nasıl rahatlatıyordu beni, önceden korkutan bilmemek, nasıl, neyle karşılaşacağımı bilmeden arzın merkezine seyahate benziyordu. Bilmem gerekmiyordu herşeyi, yarını hesaplamaktan bugünü yaşayamaz olan zihnim bu boşluğu önce yadırgadı. Ama sonra bu boşluk duygusunu sevdi..

Bilmiyordum ve kenarda köşede hep olan param artık yoktu, parasızdım ve bilmiyordum…

en başta belirtmek isterimki sayfa; süper bir gün. hamburg’a gitmişliğim mevcut aynı böyleydi hava değişik gelmişti. trabzon’a gitmişliğim mevcut aynı böyleydi hava. seviyorum hafif damlalar havada asılı kalıyorlar. yüzüne çarpıp ıslatıyorlar. sırılsıklam ıslanmaktan daha iyi olduğuna inanıyorum.
neyse, ne boksa işte. ne işim var işyerimde bugün o konuda fikrim yok. çalışıyor muyum? hayır. ne yapıyorum peki? oturmuş insanların tarihe düştükleri notlara dair şeyler okuyorum. misal gazetelerin internet sayfaları, forum sitelerinin random bilmemkaç konulu acayip işleri, blog sayfaları vs. neden ilgilendirdiği ile de ilgilenmeden yapıyorum bu işi. çelişik çakışık çukuşuk bir durum. akbokumdaki 6,25 ytl nereye kadar götürürse gitmek istiyorum. mesela kartala götürür. oradan bir trene binilebilir. artık bilmiyorum meram mı gelir doğu mu gelir. ankara olur sabit bir yer olarak (sabit?) oradan otobüsle merzifon. yüzde 90 ihtimalle kamyona otostop sinop. sonrası yine ticari olarak otobüs vasıtasıyla tosya, ardından kastamonu. araba kirala safranbolu. arabayı bırak, midibüsle bartın. sahilden tekne zonguldak ve yine minibüs ereğli. otobüsle istanbul. akbokta kalanla metro merter; tumba yatak. yok 6,25 ytl dünya gezdirir insana.

Niye yazdığımı bilmiyorum sanırım. Belki de biliyorum, yine yalnızlığım ve gereksiz cümleler arasındaki gezintim rahatsız edici bir boyuta geldi. Peki niye itiraf.com’a yazmıyorum. İtiraf edecek birşeyim yok ki. Bu salak dünyada itiraf edecek bir gerizekalılık yapamamış olmam ne komik aslında. Bir tür etkisiz eleman. Kendi içine doğru emilen varoluşsal bir karadelik. Gecenin bi yarısı buraya yazdığı bir kaç satırla rahatlamak isteyen bir zavallı. Galiba bu dünyadan kopamayacak kadar sıkıldım. Ölme isteğini bir noktaya yoğunlaştıramayan bir salaktan gece cümleleri oldu bunlarda. Saat 00:00 bile olmamışken hem de. Sadece diğer parçamı bulup bulamayacağımı bilseydim belki… Belki bu bile bir amaç olurdu, belki bu bile buraya yazmamamı sağlardı. Ekranın köşesindeki penguene bakan bir salaktan içeriksiz cümleler akar ve gece biter. İyi geceler.