bildirgec.org

Ayrılıklarda paylaşıyorduk böylece.
Bir şiir içkisi içiyor. Kendimizle ve şiirlerimizle dalga geçiyorduk. Çok bilmiş şairlerdik yeryüzünde diyorduk. Çok biliyorduk şiir haritasını. Çok işimiz var ve az yaramız var biraz daha deşelim kanasın acısın çoğalsın biz işimizi şiirimizi yapalım.
Şiir yapmaktır bizim işimiz.
İşimizden arta klanda yaşıyoruz an an her damlamızda..
Kötü niyetli şairleri eziyoruz. Dişliyor. Ve serbestçe dolaşıyoruz kalbimizde.
Derinlemesine yarılıyor kalbimiz. Kalbimizle duyuyoruz hiçbir şeyi.
Kalbimizde 1 delik bizi acıtan.

Bu gün bana çok yakın olmayan bir ailenin maddi nedenlerden dolayı hanımın baba evine yerleşip eşinden boşanmaya karar verdiğini duydum. Evlendikleri günü, ana baba oluşlarındaki mutluluk gözlerimin önüne geldi, canım yandı, içim acıdı etimden et koptu.
Birkaç yıl önce çalıştığım iş yerimdeki arkadaşlarımı aradım tek tek. Hal hatır sordum
Zehra eşinden ayrılmış, eşi çok dövüyormuş. Mustafa Bey kayınvalidesi yüzünden eşinden ayrılmış, kadın hayatı zehir ediyormuş. Zahide hanımı eşi aldattığı için şu an mahkeme delermiş. Gürbüz bey ikinci eşini de boşamış üçüncü eşiyle evlenmiş. Her yuva dağılışında adeta cımbızla etimden et kopuyor. Gözlerimin önüne gelinlikler damatlıklar, düğünler halaylar, bebek beşikleri, oyuncak ayıcıklar ve de soğuk mahkeme salonları, tartışmalar, velayet ve nafaka kavgaları geliyor ve canım acıyor etimden et kopuyor.

Mahşere mi saklarsın güzel namelerini
Yaşarken duymayacak mıyım?
Acıtıyorsun Yâr hala
Farkına varmayacak mısın?
Çiçek toplarken eline diken batsa
Kanadığını hissedemezsin Yâr
Kalbini taşa ezdirmişsin
Zaten çiçeğe de el sürmeyi sevmezsin.
Neyini sevdim senin bilmem ki
Hata de, yanılgı de ama sevmedin deme.
Sevdim, sevilmediğin kadar
Amma velâkin sevilmedim, sevdiğim kadar.
İstemem de artık beni sevmeni Yâr
Darağacında bıraktım da geldim
Sana ait ne var ne yoksa.

Deli gibi yanıyorum
Her yerde seni arıyorum
Rüyalarım bile sana işliyor
Ben derdimi kime söyleyeyim?

Kaç gün oldu senden ses çıkmayalı
Sesine, nefesine hasret kalalı
Sözlerim de gecelerim gibi hüzünlü
Uykuya bile sırf seni görmek için dalıyorum.

Son görüşüm müydü yoksa seni
İşte buna inanmak acı veriyor
Yüzünü çevirme bana
Derdine düştüm bir kere

Bir arkadaşım sevdiği ile evlilik arifesindeydi. Uzun süredir nişanlıydılar ve aileler iyi anlaşıyordu daha doğrusu olması gerektiği gibi yapıp çocuklarına pek karışmıyorlardı. Ne güzel ufak tefek sorunlar haricinde sorunları olmuyor diye sevinirken ayrıldıkları haberini alınca ben de diğer tanıdıkları gibi çok şaşırdım.Yanlış bir duyumdur dedim hemen arkadaşımı aradım ki durumun ne olduğunu ondan öğreneyim istedim. Meğerse gelen haber doğruymuş, ayrılmışlar hem de ne uğruna…Bayanlar evlendikten sonra kendi soyadını alabiliyor ya bizim gelin adayı hanım kızımız da tutturmuş kendi soyadımı kullanacağım diye. Bizim oğlan bu konuda hassas ben bunu kaldıramam demiş. Anlaşamadıkları tek konu sadece bu soyadı konusu ve ayrılık nedenleri de bu.Bana kalırsa iki soyadını birlikte kullanmasında hiç sakınca yok. Bunu damat adayına anlatamıyoruz. Benimle evleniyorsa benden önce ne varsa değişecek diyor. Hangisine hak vereceğimi ben de şaşırmış durumdayım.Tek bildiğim soyadı yüzünden birbirini seven insanların bu konuyu büyüterek ayrılmış olmalarından duyduğum üzüntüdür.

Banyo yaptım bugün
Bedenimden yıkadım seni
Tövbemi de ettim
Ruhumdan da arındırdım seni
Acıtamaz artık ne gözlerin
Ne de sözlerin beni
Yanıldıydın hayatımda
Silemediğim
Sonunda format çektim
Kapılıp sürüklenmedim
Sürüklendiğim kadarı ile yetindim.
Artık başkayım sense yabancım
Ele veriyorum seni
Git hadi nereye gidersen
Hangi gönülde yer bulursan
Oysa ne çok sevmiştim seni
İstediğim gözlerin ve yüreğimdi
Çok geldi bu sana
Veremedin bir türlü bana
Verebileceklerine sakla

Bu şehir bana dar geliyor,
Hangi sokağına girsem
Çıkmaz sokak.
Hangi kaldırım da gezsem
Ayağıma taş batar
Gözlerim dolar
Unuttu seni
Sen de unut desem
Ben unuturum belki
Ama bu şehir
Unutmuyor seni
Unutturmuyor bana

sen, geçmişten gelen gölge,
gecem yok,
uykum bölük pörçük,
acın var yüreğimde hala.
Unutmak diye bir şey yokmuş aslında,
sadece bir an,
küçük bir işaret hatırlatmaya
ve sen,
o yırtılmış sayfadan nasıl çıkabildin,
nasıl çıkabildin karşıma.
Kayıp aşkı bulmaksa niyetin,
zaman gemisini geçmişe sürmeliydin,
aradığın en yanlış yerdi bugün.
Silinmek istenip dahada bulaştırılmış bir hikaye,
temizledikçe kirlenen,
yerle yeksan bir gölge..
Ölü toprağı serpilmişken yüreğime,
uyandırmaya cüret eden zalim,
hadi dön git geldiğin yere ,
dön git….
geldiğin yere.

Ne sesin kaldı ne nefesin
Gittiğin yolda izin bile yok
Peşinden gelemiyorum
Gelmemi ister miydin?
Gerçi bunu da bildiğim yok
Gel desen gelirdim
Bunu da senin bildiğin yok
Yine yitirdin beni
Yine bitirdin beni
Sil baştan yapmak zor değil
Sadece silmek zor
Silindiği kadar
Silinmeyenler de
Payıma düşen kâr
Gittiğin yol karanlıktır
Şimdi senin ellerin de üşümüştür
Kaç kere dedim sana
Danalık yapma
Dinlemedin beni
Düştün yollara
Yolun açık
Aydınlık olsun
Sok ellerini cebine de
Bari cebinin astarı ısıtsın
Karanlıktan korkarsan bir ses ver
Yine koşar gelirim
Ama bunu da sen bilmezsin.

“Dön” diyememek mi beyazdı…

Tam yedi seneydi,
sesine duymayalı,
tenini koklamayalı eriyen zaman.

İçimi sızlatan o ahizenin ucundaydı,
titrek dudakların.

Yakındın aslında,
bir fısıltı kadar uzağımdaydın tam da…

“Hoşça kal” diyememek siyah mıydı,
Yoksa,
“Dön” diyememek mi beyazdı…

Ağladım, dudakların susunca…