bildirgec.org

Hastanede var bir telaşe,
Bir genç getiriliyor sedyeyle,
Hemen takıyorlar serum şişe,
Kan arıyor bir hemşire,
Hemen alıyorlar ameliyathaneye,
Doktor giymiş yeşil elbise,
Akrabalarıda geldiler üzüle üzüle,
Geçmiyor saat, dakika, saniye,
Çocuğun babası dolaşıyor koridorda,
Tesbihi de elinde,
Sanki hapishane köşesinde,
Yüzü terlemiş, sıkıntı içinde,
Amca ile dayı sarılmış telefona,
Arıyorlar ne kadar akraba varsa,
Annesi dayanamadı bayıldı şuracıkta,
Geldi işte beklenen an,
Akrabaları sarmıştı heyecan,
Doktor çıkıyor kapıdan,
Kalmadı ayağa kalkmayan,
Doktorun yüzü buruşuk,
Cevap vermede çekiyor zorluk,
Kimse almıyor soluk,
Maalesef öldü çocuk.

Kızımın burnundaki siğili aldırmak için gittiğimiz hastanenin ameliyathane kapısında biriken bir avuç kalabalık, ister istemez, insanın içini burkuyordu.Kimi hıçkırarak ağlıyor, kimi sessizce başını önüne eğmiş bekliyordu.Kalp krizi geçirerek ameliyata alınan kişi birkaçının patronu, ikisinin de babası olduğunu anlayabilmiştim fısıltılı hıçkırıklardan.Derken; kapıda yeşiller içinde belirdi aynı zamanda
kızımın küçük siğil operasyonunu da gerçekleştirecek olan doktorumuz.Maskesi boynunun altında, bir eli cebinde, diğer eli ameliyathane kapısına dayanmış, ayağının teki diğerinin üzerine atılmış, neredeyse hergünkü yaşanmışlıkların verdiği gayri ihtiyari bir alışmışlık ifadesiyle, hasta yakınlarına; “….bey, ciddi bir ameliyat geçirdi, elimizden geleni yaptık ama bundan sonrası ümitsiz” gibilerinden, bir şeyler anlattı.Bize dönerek, “İçerideki hasta yoğun bakım ünitesine geçirildikten sonra, sizi alacağız, çocuğu hazırlayın” diyerek arkasını dönüp gitti.Kelimeler bedenden bağımsız olabilir mi?

Burada Amerika’daki bazı hastanelerin yapmakta olduğu ameliyatlar canlı olarak yayınlanıyor.Bünyeniz kaldırabiliyorsa, arşivde daha önce yayınlanan videoları da bulabilirsiniz.