bildirgec.org

İnsanları anlamıyorum tüm cabama rağmen ben kimseyi anlamıyorum.Çözemiyorum onları ,fikirlerini.Çok yoruldum insanları anlamaya çalışmaktan onlara yardımcı olmak için çırpınmaktan.Hayat neden böyle kaçıp gitmek istettiriyor kimsenin beni tanımadığı benim kimseyi tanımadığım bir dağ başına.İnsan ilişkilerimi tümüyle kesmek istiyorum yoksa bu şekilde hayatıma devam edemeyeceğim ya da etmeyeceğim.Ya insanlar özel çaba gösteriyorlar anlaşılmamak için sanki dünyada tek derdimiz onların mutluluğuymuş gibi naz yapıyorlar.Bir insan arkadaşına neden naz yapar ya ben anlamış değilim.koca koca insanlar bebek gibi avutulmak istiyor.

(Yalnız geçen akşamlardan biri,

Moda’ da tek başımayım,saat gecenini biri…)

Anlamıyorum söylenenleri, anlatılanları. Bir bakışta aşık olanları… hiçbirini anlamıyorum.

Para kazananları anlamıyorum. Borsa, repo, faiz… Ne alakası var deme. Bunlarda lazım devam ettirmek için hayatı.

İnsanları anlamıyorum. Arkadaşları, olmayan dostları, çevremdekileri, anamı-babamı anlamıyorum.

Kime sorsan;”iyi çocuktur” der. Anlamadım gitti nasıl olunur hem iyi hemde iyiden beter?

Zamanın nasıl geçtiğini inan ki anlamıyorum. Bu kadar çabuk ve aynı zamanda sıkıcı, anlamsız, gereksiz!.. Zaman dediğin nedir ki? Hayata sunulmuş bir süreç, iyi de geçse kötü de geçse yaşayacaksın. Neyse… bunları da geç.

Farz et ki mutlusun. Ne bileyim zenginsin mesela. Düşünsene herşeye sahipsin. Olmaz deme, bi hayal et 5 dk. Ama neye yarar hayallerin ve özgürlüğün kısıtlandıktan sonra? Anlamıyorum neye yarar şan-şöhret-para yaşamaktan zevk almadıktan sonra?

Ve sen… İpucu vermeyen bulmaca… Yalnız mı geçecek bu macera?.. Anlamıyorum, anlamıyorum….

Tamam hiçbir şeyi anlamıyorum. Hadi safım, aptalım, cahilim… İyi ama peki beni kim anlıyor?…