sari duvarlari hatirliyorum. bir kus yutmustum cikaramamistim , bicak yutmanin cok daha zor oldugunu henuz ogrenmemistim…
sonralari o sari duvarlari cok seyrettim. Firtinalari bitirmis, tekrar baslamayacagini haber almiscasina dingin bir halde… Ari isirsa o an ‘ah’ bile demeyecek kadar yorgun…
yorumlar
acıyı kabullenmek, artık hiçbir şeye şaşırmamak, geçmişi kilitleyip bir sandığa geleceğe bakmak yerine,her gün hatırlamak… elimde olsaydı yaşamımdaki en mutlu günlerimi silerdim… çünkü o mutluluğu kaybetmek ve bir daha sahip olamayacağını bilmek herşeyden çok acı veriyor…