Biraz önce şu yazıyı okurken aklıma geldi.Şurada da bahsettiğim üzere bu nasıl bir hayal gücüdür yahu.
Yani bu kadar kurguyu bir araya getirmek bir de bu kadar kasıntı düşünceyi toplamak. Hani ben hayalperest bir adamım oki. Ama bu adamlar ne öyleyse ya. Yani mesela ben filmlerden etkilenen biriyim ve matrixi ilk izlediğimde (ki bu şu an bi 30 falan oldu) sinemadan çıktım. Bir de gece son seans eve gidiyorum. Yolda yaktım bir sigara kasıyorum kendimi. Ulem diyorum harbi olabilir mi böle bir şey acep bizde bir pil miyiz? İnanmazsınız durdum bir elektirik direğinin yanında. Konsantre oldum olabildiğince. Hmmmmmmmm yaptım gözlerimi kapadım. Parmağımı direğe sokmaya çalıştım. Biraz acıyınca anladım girmediğini. Açtım gözlerimi. Etrafa bakındım. derin bir ohhhhh çektim ve devam ettim yoluma. Yani böyle kastırıcı şeyleri nasıl düşünür insan yaa. Var mı bu kadar kasabilen kendini. Ben çok sıkınca acıyor bir yerlerim çünkü anlatın banada bu olayı ya.
