Sevgiyi yalnızca zihin sessiz olduğunda bilebiliriz ve bu sessizlik hali geliştirilebilen bir şey değildir. Geliştirme zihinsel bir etkinliktir; disiplin zihnin ürünüdür ve disiplin altina alınan boyun eğdirilen, karşi koyan, açıklayan bir zihin sevgiyi bilemez…

Sevgi hakkında söylenenleri okuyabilir, dinleyebilirsiniz, ama bu sevgi değildir. Zihinsel şeyleri bir yana koyduğunuzda, zihinsel şeyleri kalbinizden söküp attığınızda sevgi vardır. Böylece ayrılık, uzaklık, zaman, korku olmadan sevginin ne olduğunu öğrenirsiniz, ama bu şans pek çok kişiye gülmez. Sevgi hiyerarşi tanımaz, sadece sevgi vardır. Yalnızca sevmediğiniz zaman birçoğu, biri, bir seçicilik söz konusudur. Sevdiğiniz zaman ne sen, ne de ben vardır. O durumda yalnızca dumanı olmayan ateş vardır…